Okul koridorlarında dolaşan fısıltılar, gece yarısı çalan zilin gerisinde saklı ürkütücü bir gerçek, günlük hayatla şeytani varlıkların dünyası arasındaki çizginin hızla erimesi… Demonschool, bütün bu atmosferi oyuncuya hiçbir noktada acele ettirmeden, her anını hissederek yaşatmayı başaran, sıra tabanlı taktik RPG türünü modern dokunuşlarla yenileyen bir yapım. İlk bakışta stilize görselleri ve Persona-vari okul atmosferi dikkat çekiyor olsa da, oyunun asıl gücü, karar alma anlarındaki gerilim, sahne geçişlerindeki ritmik akış ve karakter ilişkilerinin sürekli gelişen yapısında yatıyor.

Demonschool’u oynamaya başladığım ilk dakikadan itibaren oyunun yarattığı dünyanın kendine has bir kimliği olduğunu hissettim. Retro estetiği modern animasyon geçişleriyle harmanlayan görsel stil, iki boyutlu karakterlerin üç boyutlu alanlarla kusursuz şekilde iç içe geçtiği özgün bir sunum yaratıyor. Bu karışım, bir yandan nostalji hissi verirken bir yandan da sürekli yenilenen bir atmosfer sağlıyor. Oyunun rengi hiç solmuyor; her ders arası, her görev, her karakter etkileşimi aynı seviyede canlılık taşıyor.

Oyunun merkezinde Faye isimli öğrenci ve onun demon avcılığına istemeden de olsa adım atan ekibi yer alıyor. İlk başlarda basit okul kulübü aktiviteleri gibi görünen olaylar, zamanla başka bir gerçekliğin sırlarını fısıldayan karanlık bir yapboza dönüşüyor. Demonschool’un hikâye yapısındaki en önemli güç, korkuyu hiçbir zaman tamamen göstermeden hissettirmesi. Gölge hareketleri, aniden kararan bir sınıf, kimsenin fark etmediği kaybolan öğrenciler… Her detay, hikâyeyi daha gerilimli ve ilginç hâle getiriyor.

Karakterler, anime ve çizgi roman arasında gezinen bir tarza sahip. Hepsinin belirgin kişilikleri, güçlü tarafları, zayıflıkları ve mizahi dokunuşları var. Oyun bu karakterleri klişe hâline getirmeden kullanmayı başarıyor; ekip üyeleri sadece savaş sahnelerinde değil, ders aralarında, aktivitelerde, grup sohbetlerinde de gelişiyor. Oyuncu sadece bir demon avcısı değil, aynı zamanda okul hayatıyla baş etmeye çalışan bir öğrenci oluyor.

Demonschool’un en övgü hak eden tarafı, kesinlikle sıra tabanlı savaş sistemine getirdiği ritmik yenilik. Oyun klasik grid tabanlı hareket sistemini koruyor, ancak eylemleri “planlama ve uygulama” olmak üzere iki aşamada sunuyor. Yani oyuncu, tüm karakterlerin konumunu ve hamlelerini baştan belirliyor, ardından tek bir tuşla tüm plan harekete geçiyor. Bu yapı, satranç benzeri bir öngörü gerektiriyor ve her turu daha stratejik, daha akıcı bir hale getiriyor.

Her karakterin benzersiz bir rolü var. Kimisi yakın dövüşte etkili, kimisi alan kontrolü sağlıyor, kimisi düşmanları geri iterek taktik alan açıyor. Oynanış bu farklılıkları aktif şekilde kullanmaya teşvik ediyor. Özellikle bazı demon türleri, klasik RPG taktiklerinin işe yaramadığı durumlar yaratıyor; bu da oyuncuyu sürekli yeni bir çözüm üretmeye yönlendiriyor.

Düşman tasarımları, grotesk ve büyüleyici bir çizgide ilerliyor. Kimi varlıklar ritmik saldırılar gerçekleştirirken kimi tamamen kaotik bir biçimde hareket edip oyuncuyu köşeye sıkıştırmaya çalışıyor. Bu çeşitlilik, her bölümü benzersiz kılıyor.

Demonschool’da gün planlaması önemli bir yere sahip. Okul sonrası aktiviteler, sosyal ilişkiler, mini görevler, kulüp çalışmaları ve karakter bağlarını güçlendiren özel sahneler arasında denge kurmak gerekiyor. Bu aktivitelerin her biri takım becerilerini doğrudan etkiliyor. Bir karakterle daha fazla zaman geçirdiğinizde hem savaş içi pasif yetenekler açılıyor hem de karakterin kişiliği daha derinleşiyor.

Mini görevler ve yan aktiviteler, oyunun dünyasını detaylandıran küçük ama etkili dokunuşlar sunuyor. Kimi zaman kaybolan bir öğrencinin peşine düşüyor, kimi zaman gizemli bir öğretmenin söylediklerinin altında yatan gerçeği araştırıyorsunuz. Bu görevler hem atmosferi zenginleştiriyor hem de oyuncuyu sürekli keşif hâlinde tutuyor.

Demonschool’un boss savaşları, taktik RPG türünde az rastlanan bir yoğunluğa sahip. Her boss’un kendine özel bir mekaniği, alan kontrolü ve davranış paterni var. Bazıları zamanla haritayı tamamen değiştiriyor, bazıları oyuncuyu sürekli hareket etmeye zorluyor, bazıları ise doğrudan karakterlerin psikolojisine etki eden saldırılar yapıyor. Bu anlar, oyuncuyu sadece taktiksel değil duygusal olarak da baskı altında tutuyor; oyunun hem korku hem strateji yönünü aynı anda zirveye çıkarıyor.

Oyunun görsel tarzı ilk bakışta “sevimli” görünse de altındaki karanlık tonlar hızla kendini belli ediyor. Neon aydınlatmalar, çarpık gölgeler, ani renk değişimleri ve distorsiyonlu filtreler, demon dünyasının oyuncuya giderek yaklaşan varlığını sürekli hatırlatıyor.

Müzikler hem ritmik hem de huzursuz edici bir yapıda. Özellikle boss savaşlarındaki elektronik dokunuşlar, oyuncuyu baskı altına alan bir tansiyon hissi yaratıyor. Normal ders sahnelerindeki sakin melodiler bile aslında alttan alttan gerilim taşıyor.

Ses tasarımındaki atmosferik yankılar, uğultular, koridorun ucundan gelen anlaşılmaz fısıltılar gibi küçük detaylar, oyunun ruhunu güçlendiriyor.

Demonschool, taktik RPG türünü hem nostaljik hem modern bir yaklaşımla harmanlayan, okul hayatı temasını korku ile çarpıştırarak ortaya benzersiz bir tat çıkaran özel bir yapım. Oynanış sistemi yenilikçi, karakterleri güçlü yazılmış, dünyası akılda kalıcı ve tasarım açısından etkileyici. Zaman zaman zorluk seviyesinin keskin yükselişleri oyuncuyu zorlayabiliyor, ancak bu bile oyunun kimliğinin bir parçası.

Kendi içinde rhythm, strateji, hikâye ve korku tonlarını bir araya getiren Demonschool, özellikle Persona tarzı sosyal etkileşimleri ve taktiksel savaşları seven oyuncular için çok değerli bir deneyim.