-->
Absolum, dövüş oyunu hassasiyetini roguelite yapısıyla birleştiren muhteşem bir brawler. Akıcı kombolar, çeşitli buildler ve çarpıcı 2D görsellerle türün zirvesine oynuyor.
Son yıllarda retro türlerin modern yorumları altın çağını yaşıyor. Bu rönesansın en parlak örneklerinden biri de, klasik beat ’em up (dövüş oyunu) dinamiklerini modern roguelite (tekrar oynanabilir, rastgele ilerleyen) yapısıyla harmanlayan Absolum. Streets of Rage 4‘ün arkasındaki Guard Crush Games’in geliştirme ve Dotemu‘nun yayıncılık tecrübesinin ürünü olan Absolum, türün hem hayranlarına nostaljik bir tat sunuyor hem de yepyeni mekanikleriyle çıtayı yukarı taşıyor. Oyun editörü olarak, Talamh dünyasındaki her koşunun beni nasıl kendine bağladığını anlatmaya hazırım.
Absolum‘un kalbi, tartışmasız derecede akıcı ve tatmin edici olan dövüş mekaniğidir. Guard Crush Games’in Streets of Rage 4‘teki ustalığı, burada fantezi temalı bir 2D yan kaydırmalı (side-scrolling) brawler’a (dövüşçü) aktarılmış. Her yumruk, her tekme ve kılıç darbesi, uygun ses efektleri ve ekranı kısacık donduran anlık görsel efektlerle büyük bir ağırlık ve etki hissi yaratıyor.
Oynanış, sadece tuşlara rastgele basmaktan ibaret değil; bir dövüş oyunu hassasiyeti ve derinliği talep ediyor. Rakip saldırılarını doğru zamanda savuşturma (parry), komboları uzatma, düşmanları havada tutarak hokkabazlık (juggling) yapma ve özel Ritüel (Ritual) yeteneklerini kombolara entegre etme zorunluluğu var. Bu, özellikle boss savaşlarında ve düşmanların ekranı doldurduğu kalabalık anlarda, oyunu hem meydan okuyucu hem de inanılmaz derecede ödüllendirici hale getiriyor. Bir boss’un saldırı paternini çözüp, kombonuza bir karşı atakla başlayıp Ritüel yeteneğinizle bitirdiğinizde aldığınız tatmin, oyunun temel sürükleyici gücü.

Absolum‘u geleneksel beat ’em up’lardan ayıran en önemli özellik, roguelite yapısıdır. Talamh dünyasına yaptığınız her koşu (run) yaklaşık 30 ila 45 dakika sürüyor ve bir başarısızlık durumunda tekrar en baştan başlamanız gerekiyor. Ancak bu başarısızlıklar kalıcı değil, aksine kalıcı ilerlemeyi besliyor.
Oyunun rastgelelik unsurları şunları içeriyor:
Ancak, roguelite yapısı burada tam olarak Hades veya The Binding of Isaac gibi türün devlerinin rastgelelik derinliğine ulaşamıyor. Bazı eleştirmenler (ve ben de onlara katılıyorum), harita düzeninin veya gizli odaların konumunun her koşuda çok az değiştiğini düşünüyor. Harita, büyük ölçüde aynı parçalardan oluşuyor ve “gerçek” bir roguelike’tan beklenen yapısal rastgelelik biraz eksik kalıyor. Bazı ilhamlar (Inspirations) (karakterlerin temel hareket setinin bir parçası olması gereken özel saldırıları) rastgele kilitleyip açılması, karakterin kimliğini zedeler gibi hissettiriyor. Ancak bu eksiklik, dövüşün kalitesi ve build çeşitliliğinin sunduğu eğlenceyle büyük ölçüde kapatılıyor.

Absolum, her biri kendine özgü oyun stiline sahip dört farklı karakterle (Cider, Galandra, Karl ve Brome) başlıyor.
Karakterlerin arasındaki farklar sadece kombolardan ibaret değil, her birinin Roguelite mekaniklerini kullanma biçimi de farklılık gösteriyor. Bu, oyunu dört farklı beat ’em up gibi hissettiriyor ve tekrar oynama isteğini artırıyor.
Sanat Yönetimi ise başlı başına bir zaferdir. Çizgi roman estetiğini anımsatan, canlı ve ayrıntılı 2D animasyonlar, oyunun fantezi dünyası olan Talamh’a hayat veriyor. Her karakter, düşman ve bölüm sonu canavarı, akılda kalıcı tasarımlara sahip. Görseller, kaotik anlarda bile ekrandaki aksiyonun netliğini koruyor. Buna eşlik eden muhteşem soundtrack ise epik bir fantezi atmosferi yaratıyor ve dövüşlerin ritmini yükseltiyor.
Absolum‘un sunduğu en büyük eğlencelerden biri, iki oyunculu yerel veya çevrimiçi co-op desteğidir. Bir beat ’em up’ın kaotik eğlencesi, bir arkadaşla birleştiğinde zirveye çıkıyor. Karakterlerin farklı element bazlı saldırılarını birleştirerek devasa kombolar oluşturmak, ekip çalışmasının ve koordine edilmiş kaosun ne kadar tatmin edici olabileceğini gösteriyor. Boss’ları dize getirmek için karakterlerin yeteneklerini senkronize etmek, oyuna yepyeni bir stratejik katman ekliyor.
Oyun, zorluk konusunda acımasız olabiliyor, özellikle de ilk saatlerinizde. Düşmanlar kalabalıklar halinde geliyor ve size çok az hata payı bırakıyor. Bir Roguelite olarak, canınız azaldığında koşunun sonuna kadar bu dezavantajla ilerlemek zorunda kalmak, baskıyı artırıyor. Bu zorluk, oyunun “ritim ve adaptasyon” talebini vurguluyor.

Absolum, bir beat ’em up’ın mekaniksel dürüstlüğünü ve anlık tatminini, bir roguelite’ın sonsuz tekrar oynanabilirliği ve build çeşitliliği ile ustaca birleştiren, nadir görülen bir oyundur. Guard Crush Games ve Dotemu, türün ruhuna saygı duymuş, ancak onu çağdaş beklentilere uyarlamaktan çekinmemiştir.
Roguelite yapısının Hades gibi devler kadar geniş bir rastgelelik sunmaması, oyunun zayıf noktası olabilir. Ayrıca, genel hikaye anlatımı da (maalesef bu türdeki çoğu oyunda olduğu gibi) oldukça standart fantezi klişeleriyle sınırlı kalıyor.
Ancak bu küçük pürüzler, Absolum‘un temel gücü karşısında sönük kalıyor. Vurmanın ve kombo yapmanın saf, arındırılmış eğlencesi, her koşunun getirdiği yeni yeteneklerle birleşince ortaya çıkan şey, bağımlılık yapıcı ve uzun ömürlü bir macera oluyor. Eğer arcade dövüş oyunlarının ritmini seviyor ve bunu derin bir ilerleme sistemiyle birleştiren modern bir deneyim arıyorsanız, Absolum sizin için yeni bir klasik olacaktır.
Kararımız: Rock-solid dövüş mekanikleri, çarpıcı görseller ve derin bir roguelite ilerlemesiyle bezenmiş bir beat ’em up şaheseri. Türünün standartlarını yükseltiyor.