Funcom’un geliştirdiği Dune: Awakening, klasik bilim kurgu dünyasını sadece anlatmakla kalmayıp yaşatan bir hayatta kalma MMO deneyimi sunuyor. Çöl gezegeni Arrakis’te geçen bu epik yapı, Frank Herbert’in romanlarından aşina olduğumuz kuraklık, politik çatışma ve dev kum solucanlarıyla örülü atmosferi birebir yaşatıyor. Oyunu yaklaşık 50 saat oynadıktan sonra rahatlıkla şunu söyleyebilirim: Dune: Awakening, zayıf yönlerine rağmen türünün en iddialı temsilcilerinden biri olmaya aday.

Oyunda sabit bir ana karakter ya da sinematik ağırlıklı bir anlatı yok. Bunun yerine, kendinizi Arrakis’in politik ve doğal vahşeti içinde buluyorsunuz. Atreides ya da Harkonnen gibi fraksiyonlar arasında seçim yapabiliyor, yavaş yavaş bu evrenin derinliklerine dalıyorsunuz. Oyunun hikâyesi, sizin adımlarınızla şekilleniyor: gizli görevler, NPC’ler arası gerilimler, devrimcilere yardım mı edeceksiniz yoksa spice’ı daha güçlü bir fraksiyon için mi toplayacaksınız?

Dune evrenini bilenler için çok şey ifade eden bu yapı, yeni oyuncular için de öğrenilebilir kılınmış. Ama kabul etmek gerekir ki, bazı görevlerin açıklamaları zayıf kalabiliyor. Yine de atmosfer o kadar yoğun ki, nereye gideceğinizi bilmeseniz bile bir kaya formasyonunun gölgesinde durup manzarayı izlemek bile yeterince etkileyici.

Hayatta kalma türündeki oyunlarda genellikle açlık ve susuzluk gibi sistemler birer görev gibi hissettirir. Ama Dune: Awakening bu işi sanat haline getirmiş. Stillsuit’inizi düzgün çalıştırmıyorsanız, sadece birkaç dakikada ölebiliyorsunuz. Güneşin altında kaldığınız süre boyunca vücudunuzdaki suyun tükenişini fiziksel olarak hissediyorsunuz.

Kum fırtınaları ise tam anlamıyla birer mini felaket. Çevre görüşünüz sıfıra iniyor, navigasyonunuzu kaybediyorsunuz, üzerinize aniden düşen taşlar ya da saldıran haydutlar ile karşılaşabiliyorsunuz. Oyunun en etkileyici yanı ise dev kum solucanları. Oyunda bir alanı hızla geçerken, solucanların titreşimleriyle yüzleşmek her defasında kalp atışlarımı hızlandırdı. Rastgele ortaya çıkmaları gerçek bir tehdit, sadece görsel şov değil.

Kaynak toplama sistemi oldukça detaylı. Spice, su, metal parçaları, polimerik bileşenler… Her biri farklı görevlerde kullanılıyor. Eşyaları craft etmek için kaynakları sadece toplamak değil, aynı zamanda işlemek gerekiyor. Oyunun bu kısmı, sabır isteyen ama tatmin edici bir döngüye sahip.

İnşa sistemi ise bir başka güçlü taraf. Kendi sığınağınızı ya da bir karakol kurmak, onları savunmak, geliştirilebilir modüllerle donatmak son derece keyifli. Yapılarınız sadece kozmetik değil, aynı zamanda hayatta kalmanız için kilit öneme sahip. Kum fırtınasından korunmak mı istiyorsunuz? Önce sağlam bir çatı inşa etmeniz gerek. Sığınak sistemleri sadece solo değil, klanla birlikte geliştirildiğinde adeta küçük bir şehir kurmuş gibi hissediyorsunuz.

Oyunda üç temel fraksiyon var: Atreides, Harkonnen ve Smuggler. Her biri farklı oynanış stilleri, görev ağları ve avantajlar sunuyor. Örneğin Atreides daha çok disiplinli birliklere ve savunmaya odaklanırken, Smuggler fraksiyonu gizlilik ve ekonomi üstünden ilerliyor. Bu fraksiyonlar arasında politik denge kurmak ya da doğrudan savaşmak da mümkün.

Ayrıca oyuncuların kendi aralarında ittifak kurması, ticaret yapması ya da savaş açması da oyunun dinamik yapısını oluşturuyor. Özellikle “Landsraad” sistemi adı verilen oylamalı yönetim modülü, MMO oyunlarında görmeye alışık olmadığımız derecede derinlikli. Bu sistem sayesinde oyuncular bölge kararlarında söz sahibi olabiliyor.

Savaşlar hem yakın dövüş hem de menzilli silahlarla yapılabiliyor. Ancak şunu belirtmeliyim ki, yakın dövüş sistemi biraz ham kalmış. Vuruş hissi, animasyonlar ve tepkiler zaman zaman yetersiz. Buna karşın menzilli silahlar oldukça tatmin edici. Özellikle sniper tüfekleriyle uzak mesafeden düşman indirmek fazlasıyla keyifli.

Ayrıca, PvP savaşlar oldukça stratejik. Rakibin yönünü, silah tercihini ve çevresel avantajları hesaba katmak gerekiyor. Düşman sadece oyuncular değil, haritadaki yapay zekâ tarafından kontrol edilen haydutlar ve yaratıklar da size bela olabiliyor. Her savaş biraz şansa, biraz hazırlığa, biraz da iyi oynanışa dayanıyor.

Unreal Engine 5’in gücü burada da kendini hissettiriyor. Çöl manzaraları, ışık-gölge oyunları ve karakter detayları son derece etkileyici. Oyunun atmosferi sizi içine çekerken, ses tasarımı da bu deneyimi destekliyor. Kum fırtınasının uğultusu, ayak sesleri, uzaklarda yankılanan bir solucan çığlığı… Hepsi kusursuz bir atmosfer yaratıyor.

Müzikler ise epik bilim kurgu temalarını yansıtıyor. Özellikle spice toplarken arka planda çalan ambient tonlar, oyunun ruhuna çok iyi entegre edilmiş. Birçok MMO oyununda gördüğümüz “dış ses” ya da “epik bağırışlar” yerine sessizlik ve doğa sesleriyle ilerleyen bu yapı, Dune’un mistik havasını çok başarılı yansıtıyor.

Test ettiğim süre boyunca birkaç sunucu bağlantı problemi haricinde ciddi bir teknik sorun yaşamadım. Oyun oldukça stabil çalıştı. İlk günlerde bazı oyuncuların yüksek ping sorunları yaşadığına şahit oldum ama geliştirici ekip sık sık yamalarla bu sorunları çözüyor.

FPS değeri 60’ın altına nadiren düştü ve oyunun optimize edilmiş yapısı, özellikle büyük çaplı savaşlarda bile akıcılığı korumayı başardı. Bu da yapımın teknik açıdan büyük oranda hazır olduğunu gösteriyor.

Dune: Awakening, MMO türünde yenilikçi bir vizyona sahip. Sadece bir oyun değil; Dune evrenine bir kapı. Çölde hayatta kalma, politik dengeyi kurma, fraksiyonlar arası güç savaşına katılma, solucanlardan kaçma ve spice peşinde koşma… Her biri kendi başına bir oyun olabilecek kadar derinlikli.

Eksik yönleri yok değil ama oyun sürekli gelişiyor ve bu haliyle bile benzerlerinden sıyrılmayı başarıyor. Eğer çölün ortasında hayatta kalmak, kendi kaderini çizmek ve Dune evreninin en tehlikeli canlısıyla yüzleşmek istiyorsan, Dune: Awakening sana bu fırsatı veriyor.