Oyun dünyasında bazı yapımlar vardır ki, onlar için tek kelimeyle “lanetli” denebilir. İlk olarak 2000’li yılların başında duyurulan ve bir türlü piyasaya çıkamayan Captain Blood, tam olarak bu türden bir oyun. Uzun geliştirme süreci, defalarca iptal edilip yeniden başlatılması ve en sonunda 2024’te sessiz sedasız bir şekilde raflardaki yerini almasıyla oyun dünyasında adeta bir hayalet gibi dolaşan bu yapım, sonunda oyuncularla buluştu. Peki bu kadar beklemeye değdi mi?

Yaklaşık 12 saatlik bir oyun deneyiminin ardından, Captain Blood’ın hem iyi niyetli tasarımlarını hem de çağın gerisinde kalmış yönlerini bir oyun editörü gözüyle masaya yatırıyorum. Karşınızda denizlerin en kanlı korsanı, ama belki de en kararsız oyunu: Captain Blood.

Captain Blood, Rafael Sabatini’nin ünlü 1922 tarihli romanından ilham alıyor. Oyunda, haksız yere suçlanıp köle olarak satılan bir İngiliz doktorun korsanlığa adım atarak intikam yolculuğuna çıkması konu ediliyor. Kurgusal bir Karayipler evreninde geçen bu yolculuk; isyanlar, gemi savaşları, ihanetler ve zenginlik arzusu ile şekilleniyor.

Oyun, hikâyesini ağır dramatik bir tonla sunmaya çalışıyor. Sinematik ara sahneler, karakterlerin geçmişlerine dair diyaloglar ve siyasi entrikalar dikkat çekici olsa da, anlatım dili oldukça yüzeysel kalıyor. Özellikle karakter gelişimi neredeyse hiç yok. Captain Blood’ın intikam duygusu dışında herhangi bir motivasyonu derinlemesine işlenmiyor.

Hikâyeye zaman zaman sürpriz karakterler ve tarihi figürler dahil oluyor, ancak bu entegrasyonlar yeterince organik değil. Legendary korsanlarla karşılaşmak heyecan verici olsa da, anlatım oyuncuyu içine çekmekte zorlanıyor.

Captain Blood, üçüncü şahıs perspektifinden oynanan bir aksiyon-macera oyunu. Oyuncu; yakın dövüşlerde kılıç, uzaktan çatışmalarda ise tabanca ve tüfek kullanıyor. Oynanış iki ana kola ayrılıyor: kara tabanlı çatışmalar ve deniz savaşları.

Karada geçen bölümler hack’n’slash mantığında işliyor. Yani düşmanlar dalga dalga geliyor, siz de farklı kombolarla onları biçiyorsunuz. Ancak dövüş mekaniği ne yazık ki oldukça eski hissettiriyor. Kılıç darbeleri sanki havada kalıyor, düşmanlar yapay zekâ açısından oldukça zayıf ve saldırı varyasyonları çok kısıtlı.

Bazı bölümlerde gizlilik temelli ilerleme bölümleri var, ancak yapay zekânın basitliği bu bölümleri anlamsızlaştırıyor. Bir kez fark edildiğinizde tüm düşmanlar üzerinize koşuyor ve gizliliğin bir anlamı kalmıyor.

Deniz savaşları, oyunun en öne çıkan kısmı. Kendi geminizi kontrol ederek düşman korsanlarla savaşıyorsunuz. Top atışları, manevra kabiliyeti, tayfa yönetimi gibi birçok unsur bu savaşlara dahil edilmiş. Ancak bu sistemler de tam olarak derinlik sunamıyor. İlk birkaç savaş keyifli olsa da, sonrasında kendini tekrar eden yapılar göze çarpıyor.

Oyunun RPG ögeleri ise minimum düzeyde. Karakter geliştirme ekranı var ama seçenekler oldukça sınırlı. Birkaç temel yetenek dışında özelleştirme imkânı yok denecek kadar az.

Captain Blood’ın görsel sunumu, uzun geliştirme sürecinin bir sonucu olarak oldukça karmaşık. Bazı çevresel tasarımlar ve gemi modelleri oldukça detaylıyken, karakter animasyonları ve yüz ifadeleri son derece eski nesil kalıyor. Özellikle NPC modelleri 2010 öncesi oyunları andırıyor.

Karayipler’in açık denizleri, bataklık adaları ve kalabalık limanları atmosfer olarak güzel tasarlanmış. Ancak ışıklandırma ve çevresel detaylar oldukça yapay duruyor. Su efektleri sığ ve gerçekçilikten uzak. Animasyonlar da zaman zaman kasılıyor veya yanlış çalışıyor.

Yine de, oyunun bazı sinematik sahneleri göze hitap ediyor. Özellikle fırtına altındaki gemi savaşları görsel olarak etkileyici. Ancak bu etkileyici anlar, genelin vasat grafikleri arasında kayboluyor.

Müzik tarafında Captain Blood beklentileri çok yüksek tutmuyor. Temel olarak orkestral korsan tınıları ve klasik macera melodileri eşlik ediyor. Ancak bu müzikler çoğu zaman arka planda kalıyor ve oyuncuda güçlü bir etki bırakmıyor.

Seslendirme kalitesi ise oldukça değişken. Captain Blood karakterinin sesi karizmatik ve role uygun. Ancak diğer karakterlerde bu özen pek görülmüyor. Çoğu diyalog yüzeysel ve ifadeler robotik. Ayrıca çevresel ses efektleri de oldukça standart – ne dalga sesleri ne de top atışları beklenen yoğunlukta hissediliyor.

Oyunu PC platformunda deneyimledim. Orta seviye bir sistemde 60 FPS’e yakın akıcı bir performans elde etmek mümkün oldu. Ancak optimizasyon eksiklikleri hissediliyor. Özellikle bazı ara sahnelerde ani FPS düşüşleri yaşanabiliyor. Ayrıca birkaç kez “crash” problemiyle karşılaştım.

Yükleme süreleri ise ortalama seviyede. Ancak hızlı seyahat sisteminin olmaması, harita üzerinde uzun süre yürümek zorunda kalmanıza neden oluyor.