Video oyunları bizleri farklı dünyalara taşıma gücüne sahip. Kimisi bizi distopik geleceklere götürürken, kimisi çocukluk hayallerimizin içinden fırlamış fantastik diyarlarla buluşturur. Ravenlok: Legendary Edition, bu ikinci kategoriye net şekilde giren bir yapım. İlk olarak 2023’te çıkış yapan Ravenlok, klasik “Alice Harikalar Diyarında” temasını kendine özgü bir estetikle yeniden yorumlayan bir aksiyon-macera oyunuydu. Şimdi ise Legendary Edition ile geri dönüyor: geliştirilmiş içerik, görsel iyileştirmeler ve birkaç yeni yan görevle birlikte.

Oyunu Xbox Series X üzerinde yaklaşık 10 saatlik bir deneyimle bitirmiş biri olarak, Ravenlok’un hem masalsı dünyasının büyüsünü, hem de yüzeyde parlayan ama derinlikten uzak yapısını tüm yönleriyle inceledim. İşte detaylar…

Ravenlok, günümüz dünyasında ailesiyle birlikte taşraya taşınan genç bir kızın, büyükannesinden miras kalan eski bir evde gizemli bir aynadan geçerek fantastik bir evrene adım atmasıyla başlıyor. Bu evren, karanlık Kraliçe’nin zulmü altında ezilen bir halkla dolu. Kahramanımız “Ravenlok” ise, kehanetlere göre bu karanlığı sona erdirecek kişi.

Hikâye, klasik bir “seçilmiş kişi” yapısını takip etse de, anlatım tarzı oldukça sade tutulmuş. Diyaloglar kısa ve yüzeysel, karakterlerse çoğunlukla birer sembol gibi. Derinlikli bir karakter gelişimi ya da anlatı yoğunluğu bekleyen oyuncular hayal kırıklığına uğrayabilir. Ancak buradaki asıl cazibe, oyunun vizyoner dünyası. Dev tavşanlar, konuşan saatler, büyülü ormanlar, camdan saraylar ve dev mantar ormanları gibi görsel olarak etkileyici bölgeler, masalsı estetiği zirveye taşıyor.

Legendary Edition ile gelen yenilikler arasında bazı yeni karakterler, ek yan görevler ve birkaç yeni bölge de yer alıyor. Ancak bunların da hikâyeye katkısı oldukça sınırlı kalıyor.

Ravenlok, temelinde bir hack’n’slash aksiyon-macera oyunu. Oyuncu, karakterin kılıcı ve sihirli yetenekleriyle düşmanları biçtiği lineer yapılı bir ilerleme deneyimi yaşıyor. Oyun boyunca çeşitli bölgelerde boss savaşları, bulmacalar ve mini görevlerle karşılaşıyorsunuz.

Savaş sistemi, oldukça basit. Saldırı, kaçınma ve özel büyü atakları olmak üzere üç temel mekanik üzerine kurulmuş. Düşman yapay zekâsı neredeyse hiç yok; genellikle belli kalıplarla saldırıyorlar ve taktiksel derinlik barındırmıyorlar. Bu durum, özellikle deneyimli oyuncular için savaşların kısa sürede sıradanlaşmasına neden oluyor.

Ancak, Legendary Edition bazı küçük yeniliklerle bu yapıyı canlandırmaya çalışıyor. Yeni özel büyüler, bazı boss’lara ek saldırı fazları ve birkaç yeni düşman tipi bu güncellemede karşımıza çıkıyor. Yine de, bu içerikler genel oynanışın özünü değiştirecek kadar etkili değil.

Oyundaki harita tasarımı oldukça güzel. Her bölge kendine özgü teması ve atmosferiyle dikkat çekiyor. Kristal Ormanı’ndan Mantarlar Diyarı’na, Kraliçe’nin Kale Bahçesi’nden Buzlu Göl’e kadar her alan hem estetik hem de atmosferik olarak oyuncuyu büyülüyor.

Ancak keşif hissi, biraz yüzeysel kalıyor. Çoğu zaman bölge içinde yalnızca ilerlemeniz gereken tek bir yol bulunuyor. Bulmacalar ise oldukça basit ve birkaç eşya toplamaktan ya da doğru sırayla düğmelere basmaktan ibaret. RPG ögeleri neredeyse hiç yok; karakter geliştirmesi minimum seviyede ve seçenekler son derece sınırlı.

Ravenlok, Voxel grafik tarzını modern bir yorumla kullanan nadir oyunlardan biri. Bu görsel stil, oyunun masalsı tonuyla mükemmel bir uyum içinde. Karakterler ve çevreler “küçük küplerle” modellenmiş gibi dursa da, ışıklandırma ve renk paleti bu sade görsel dili estetik bir şölene dönüştürüyor.

Legendary Edition’da özellikle ışıklandırmalar, gölgeler ve çevresel detaylar üzerinde hissedilir geliştirmeler yapılmış. Bazı bölgelerde sis efektleri, ışık kırılmaları ve su yansımaları gibi detaylar çok daha göz alıcı hale gelmiş. Ancak karakter animasyonları hâlâ oldukça kısıtlı ve tepkisiz. Bu durum, özellikle dövüş sahnelerinde “plastik” bir his bırakabiliyor.

Oyunun müzikleri, pastel renklerle boyanmış bu dünyayı tamamlayan hafif tınılı, piyano ve yaylı ağırlıklı bestelerle dolu. Her bölgenin kendine özgü bir müzik teması var ve atmosferi güzelce pekiştiriyor. Savaş anlarında müzik tempo kazanıyor, keşif anlarında ise dinginleşiyor.

Ancak seslendirme yok denecek kadar az. Karakterler genellikle yalnızca kısa ünlemlerle ya da yazılı metinlerle konuşuyor. Bu da hikâyenin duygusal derinliğini zayıflatıyor. Legendary Edition’da bazı karakterlere yeni ses efektleri eklense de genel tablo pek değişmemiş.