Bandai Namco, Captain Tsubasa: Rise of New Champions ile Kyoto’nun melezinde futbolun kaderini yükseltecek. Teknik üretim sektörünü analiz etmeden önce, eğlenceli ve içerik teklifini ayıran ayırt edici unsurları kısaca gözden geçirelim. Size daha önce Captain Tsubasa: Rise of New Champions incelememizde de söylediğimiz gibi, Tamsoft ve Bandai’nin çalışmaları, hayranlar için harika olduğu kadar, daha hafif, gönülsüz ve eğlenceli bir tutarsızlığa göz yumduğunuz sürece. Geliştiriciler formüle, hücum ve savunma aşamalarını çeşitlendirmek için bir dizi yararlı mekanik dahil ettiler ve hafif bir tekrarlama duygusu hala ortaya çıkma eğilimindeyken, Bandai-Namco’nun tamamen eğlenceli bir ürün olduğunu kanıtladı.

Captain Tsubasa’nın oynanışı tamamen yakınlık ve muhteşemlikle ilgilidir: hem savunma hem de hücum aşamalarında, oyuncuların inanılmaz gücünü gösterebilen animasyon serisine yakışır bir dinamizm ile karakterize edilen eylemlere başvurabileceğiz. Ayakta takımlar, takımlar, tepeler, hava genişlikleri ve süper şutlar kısacası, tıpkı anime bölümlerinin öğrettiği gibi, üst düzey bir futbolcunun profilini çiziyor. Orijinal yapıtın özelliklerine uygun olarak bazı karakterler büyük ölçüde dengesiz kalıyor, ancak ondan zevk almak kuşkusuz genel bir gösteri. Bununla birlikte, Bandai unvanını tanımak için gerekli ilk adım, tüm oyunun kraliçe moduna güvenmektir: Yolculuk. İki bölüme ayrılan bu kampanya, farklı eğitimleri takip etmenize ve oyunun temel mekaniklerini sakince sarsmanıza olanak tanır. İlk bölüm olan Episode Tsubasa, son ortaokul turnuvasını ve bunun sonucunda Tsubasa ile Hyuga arasındaki mücadeleyi sadakatle yeniden üretiyor.

Bir avuç oyunda bu anlatı dizisini tamamladıktan sonra, işte Episode New Hero, sıfırdan kendi ikinci kişiliğinizi yaratmak ve Japon milli takımında bir rol kazanmak için orijinal bir kampanya hazırlıyor. Orijinal malzemeye saygı ve kesinlikle derin bir ilerleme sistemi arasında, Rise of New Champions, yalnızca Yolculuk ile yirmi saatlik uzun ömürlülüğün üstesinden mükemmel bir şekilde gelebilir: her iki hikaye de sona erdiğinde, performanslar ve çevrimiçi maçlar. Bu durumda Bandai ve Tamsoft, favorileriyle tamamen yeni bir takım kurmamıza bile izin veriyor; bu nedenle bir eşleştirme sistemi, daha yetenekli oyuncularla yüzleşmek için kullanıcının daha yüksek bir kategoriye geçişini işaret ederek zaferleri ve performansları hesaba katacaktır. Açıkçası, özel odalarda arkadaşlarınıza meydan okumak için kampanyada bulunan ekipleri seçebilirsiniz. Ps4, çevrimiçi altyapı cephesinde parlamazken, testlerimiz sırasında oyunlar herhangi bir sorun göstermedi ve genel olarak performans, çevrimdışı oyunla aynıydı.

Sonuçta oyun, serinin tüm yüzleri, anıların video koleksiyonları ve çizgi film sahneleri ve yansımalara ve kişiselleştirmeye dayalı bir oyun ile saf nostalji anları arasında mükemmel bir dengeye sahip. Hareketler, sesler, isimler ve özel efektler arasında çizgi film oynuyormuş gibi görünüyor, duyuru sırasında bile ummadığım bir şey, ancak oyunun tadını çıkarmak için tek bir bölüm bile izlemem gerekmiyor. Ne yazık ki, bu kuşaksal yakınlaşma girişiminde, kaçınılmaz olarak bir şey diğerlerinden daha az başarılı olur. Kahramanınız dan itibaren ortaya çıkan takım yönetim sistemine ana eleştiri yapılabilir: çeşitli maçlar arasında, kahramanın çeşitli karakterlerle “arkadaşlıklarını” pekiştirmesi istenir, bu da yaratılmasında faydalı olacaktır. daha sonra kendi takımı. Sistemin aşırı derecede uydurulmuş olması ve gerçekten duygusal geribildirim vermemesi çok kötü. Yukarıda bahsedilen çoktan seçmeli diyaloglar bile oyuna ve oyununa hiçbir şey eklemeyen çok önemsiz bir eklentidir. Son olarak, hikaye modu bir futbol şampiyonasına dayandığından, her maç çizdiğinizde veya kaybettiğinizde, her şeye yeniden başlamanız gerekir. Anlatımsal olarak konuşursak, biraz kusursuz, ancak oynanış açısından bazen biraz sinir bozucu.

Captain Tsubasa’nın teknik değerlendirmesini yapmak zordur çünkü oyun doğru ve duyarlıdır, ancak her zaman bir eksiklik hissi bırakır. Özellikle görsel açıdan harika şeyler yapmayı başarır ve arayüz gibi testin ilk gününden itibaren aşikar olması gereken gerçekten aptalca şeylerde başarısız olur. Dahası, onlarca saat oynadıktan sonra, onu spor oyunları veya dövüş oyunları arasında sınıflandırmanın daha doğru olup olmadığını hala bulamadım. Hakem yok ve oyun% 90 makro, tuş kombinasyonları ve hızlı reflekslerden oluşuyor. Ancak, taktiğin merkezi öneme sahip olduğu, oyuncuların sahaya yansıyan becerilere sahip olduğu ve özünde, onu atmanın önemli olduğu bir top oyunu olarak kalır. Bu arada, zamanlanmış öğeler çok oyunculu modda geri teper: Sabit bir bağlantıyla bile, senkronizasyon eksikliğinden dolayı kombinasyonları sorunsuz bir şekilde yürütmek zordur ve genellikle kolayca kazanılabilecek kombinasyonları kaybedersiniz. tek oyunculu. Tüm bunların ötesinde, oyun hala harika bir manzara. CEL gölgelendirmesi sanat eseriydi, animasyonlar çoğunlukla akıcı ve özel efektler akademik. Ses sektörü belki biraz tekrar ediyor, ancak ayrı bir makaleyi hak eden bir dublajla köşede saklanıyor. Maalesef dublaj sadece Japonca, bu yüzden isimler orijinal anime ve manga versiyonundaki gibi bırakıldı, ancak sonuçta oyuna geri kalanıyla tutarlı bir Japon tonu veriyorlar. Japonca ana diliniz değilse endişelenmeyin, İtalyanca dahil birçok dilde altyazılar mevcuttur. Tabii ki, Benji’nin Wakabayashi Genzō ve Mark Lenders’ın Hyūga Kojirō adıyla anıldığını duymaya dayanabildiğiniz sürece.