Temel olarak 2015’te yapılan Baldur Kapısı’na bir aşk mektubu olan, Pillars of Eternity’nin kalabalığından yararlanan Sütunları, şaşırtıcı bir şekilde başarılı oldu, insanlar bu mükemmel bir yazı için bu eski-ancak modern, modern ama eski-okul RPG övgüsünü yaptı , arsa, rol oynama dostu oyun ve derin taktik, parti tabanlı mücadele. Kusursuz? Hayır, ama, Tyranny gibi, geliştiricinin profesyonelliği, tutkusu ve zanaatına olan saygısının mükemmel bir yansımasıydı, bu muhtemelen kendi devamı olan, Pillars of Eternity II: Deadfire Sütunları, Kickstarter hedefine ulaştı (ve sonra bazıları). saatler içinde (!) Neyse ki, bu sadece üzerinde bir denizcilik boyası ile orijinal değil, hemen hemen her şekilde bir gelişme.

Başlangıçtan beri “orada” olmayanlar, Pillars of Eternity II Sütunları ile eğlenebilirler: Deadfire, fakat bu, orijinali dövenler için açıkça yapılmıştı. Hatta özel bir “tarih” yaratabilecek bir bölümle başlar veya tüm bunları işlemek için bir Pillars of Eternity kaydetme sütununu içe aktarır. Başka bir deyişle: eğer bunu yapmadıysanız, öyle yapın, ve eğer varsa… bana, kerestecileri ürpertiyorsunuz, Davy Jones’un dolabında neden köpekler, oyun oynamak yerine bir inceleme okuyor? Yup, beklendiği gibi, bu daha geleneksel fantazi ortamını daha da çürütüyor, daha fazlası için… “Arrr!” bir.

Neden değişiklik? Eh, Görünüşe göre, Işık Tanrısı Eothas, İzleyicinin kalesi altında (başkalarının yanı sıra, ruhları “okuyabilecek” bir kişi), uzaklara gitmeden hemen önce, onu öldürüyordu. Deadfire takımadalarının tropik suları. Eora’nın panteonunun geri kalanı tarafından çok büyük adımlarını takip etmek için görevlendirilen dirilen kahraman, bunu yapmak için bir gemiye el koymak, yelkenleri kesmek ve denizlerde dolaşmak zorunda kalacak. Ancak büyük soru şudur: Hikaye alıştığı kadar ilginç olacaktır.

Pillars of Eternity’nin direkleri, yeni doğanların çoğunun boş, ruhsuz gemiler olmasına, bunun için birbirini suçlayan çok sayıda fraksiyona yol açan bir lanetle yıpranmış bir dünyaydı ve ortaya çıktıkça, tanrıların kendileriyle bütün bunlara karışıyorlardı. büyüleyici ve düşündürücü bir twist sunan doğa. Bütün bunlarla kıyaslandığında, Deadfire “sadece” bir haydut ilahı avıdır, amacının ne olduğunu anlamanın yanı sıra tanrıların (artık esrarengiz, belirsiz kavramlar olmayan) geri kalanı ne yapmak istediğinin yanı sıra küçük bir gizem sunar. onunla… ve sen.

Önceleri başlangıçta sadece gayet iyi gelse de, hikaye aslında, Obsidyen’in dünyayı inşa etme becerilerine bağlı olarak, büyük bir önem taşıyor. Arşın yanı sıra, Doğu Reach gibi, Deadfire, oyuncuların çoğunun ana görevi unuttuğunu gösteren çarpıcı, şaşırtıcı bir şekilde ortaya çıkarılan bir mikrokozmiktir, çünkü her şeyden önce öğrenmenin eşit derecede eğlenceli olduğu ortaya çıkmaktadır, çünkü şimdi hissedeceksiniz garip bir ülkede bir yabancı gibi; Bir gezgin, nispeten tanıdık bir bölgeyi tökezlemek yerine.

Tabii ki, deneyimin büyük bir çoğunluğunun konuşmada ya da büyük miktarlarda okuyarak etrafında döndüğü söylenmeye gerek yok. Üstelik, ejderhaların, ölümsüz canavarların, büyünün ve beklenen tüm fantezi güzelliklerinin varlığına rağmen, bunlar sadece sömürgecilik ve yerli nüfusun sömürüsü, sıkı toplumsal ayrılıklar gibi çok daha “yetişkin” temalar için pencere süsüdür. kast sistemleri, dini köktenciliğin yanı sıra ahlakın kendisi de budur – bu, seçimin ön planda olduğu saf bir RPG’dir.

Tanrıların kendilerine gelince, daha az aktif olduklarında ve daha ince ve esrarengiz olduklarında harikayken, güçlü bir Yunan mitolojisi sunan güçlü varlıklarının bir lanetten ziyade bir nimet olduğu ortaya çıkıyor. Her şeye gerginlik, oyuncu ile etkileşim halinde korkmuş, zayıf ve hatta öfkeli hissediyor. Son olarak, ve yine de konu konusuna gelince, bunun kendi iyiliği için korsan-y olacağından korkanlar (sizinki gibi gerçekten), böyle olmayı bırakabilirler, çünkü bu, Karayip Korsanları olma zarafetinden kaçınmaktadır.

Sonuç olarak, arsa hala harika, ve atmosferdeki vardiyadan cazibesini kaybetmiyor. … Ama şimdi, gelişmelerden bahsetmenin zamanı geldi, çünkü bu gerçekten sadece; Pillars of Eternity sütunları, ancak tonlarca büyük ve küçük yükseltmelerle, bunlardan ilki diğeri değil, grafik kalitesidir. Yukarıdan aşağıya doğru izometrik CRPG’lerden nefret etmeyenler buna dönüştürülmeyecekler, ama, oh, sevgili Berath, bu, yeni ve çok daha iyi ışık efektleriyle gerçekten çok daha detaylı arka planların ön plana çıkmasına yardımcı oluyor.

Burada UI ve oyun ayarları, motor tweaks için orada ve orada çok sayıda değişiklik var, ama bunlar çok detaylı tartışılmayacak – sadece onlar gerçek iyileştirmeler olduğunu ve basit, önemsiz eklemeler olmadığını biliyorum. Ancak, gerçekten büyük değişiklikler, orada maceraperestlerin partisinde. Artık sınıfları karıştırmak ve birleştirmek mümkün, ve eğer bu, gökyüzü-yüksek tekrar değerini yükseltmek için yeterli olmamışsa, bir uzmanlık seçebilir ve bir kahraman daha özelleştirebilir, bu da maliyetle birlikte güçlü bir avantaj sağlar. eşit derecede güçlü bir ceza.

Savaş-dışı beceriler de bir dönüş yapar ve bu sefer daha iyi ele alınır. Yeni başlayanlar için, daha küçük kategorilere ayrıldılar, bu nedenle, ‘Stealth’ artık hem görünemeyen hem de yankı yapma yeteneğini kuşatmaz ve ‘Lore’, ‘Tarih’, ‘Din’, ‘Metafizik’, vb. daha iyi? Parti Asistanları aracılığıyla, refakatçiler ana karakterin yeteneklerine katkıda bulunabilirken, yeteneklerinin çoğu ilk taksitte işe yaramaz hale gelirdi. Neyse ki, savaş alanında da değişikliklerin adil payı vardı.

Dayanıklılığın ihmal edilmesi, parti büyüklüğünün azaltılması ve diğer, daha küçük değişiklikler ve eklemeler, bazılarını yabancılaştırabilir, ancak savaş, şaşırtıcı bir şekilde, tüm bunlardan dolayı akıcı hale gelmiştir. dinlenmeyi gerektirmek yerine, casterlerin havai fişek gösterilerini nasıl yeniden hızlandırabileceği veya mikroişlemden gerçekten hoşlanmıyorsa tamamlayıcı AI’yı nasıl tamamen özelleştirebileceği. Zorluk ayarını buna göre değiştirdiğinizden emin olun, çünkü bu genellikle tür gazilere yöneliktir.

Gemilerin eklenmesiyle ilgili olarak, yönetim kendi başına tamamen ayrı bir oyuna dönüşüyor … bu da herkesin neden bu bölümü beğenmeyeceğidir. Kötü? Ne münasebet! Mürettebatı veya hükümleri, cephane ve yükseltmeleri idare etmeden, sadece denizleri yelken açmak için, bu sadece biraz yarım eklenmiş ise, bu bir karşılamadır. Biraz sıkıcı, Gemi-Gemi, metin tabanlı savaşlar, örneğin: Onlar iyi ve hepsi, ama bir düşman gemisine yaklaşan kadar heyecan verici değil, ve bazı geleneksel, mano bir mano (veya aumana aumana) kılıç yapıyor mücadele.

Rol oynama özelliğine gelince, Deafire’ın gerçekte olduğu bölüm… err, yangın, misyonlara ve karakter etkileşimlerine yaklaşmanın birçok yolu vardır, istatistikler ve yetenekler daha öncekinden daha büyük bir etkiye sahip ve yoldaşları çok daha aktif konuşmalarda, inançlarına bağlı olarak eylemlerinizi onaylayabileceklerini veya onaylayamayacaklarını belirtmekten çekinmeyin. Bu maceranın uzunluğuna gelince, ana rota (söz verildiği gibi) biraz daha kısa ve dolgu savaşlarında terbiyeli bir düşüşle birlikte, yüzlerce saat boyunca yan görevler yapmaya hazır olun. Şanslısınız!