Eski Dosta Merhaba…

PS3 serüveninden sonra yeni nesle merhaba demeye gelen Beyond: Two Souls tüm haşmeti ile PS4 için raflardaki yerini aldı. Bir remastereddan çok daha fazlası manasına gelen bu eşsiz yapımın bizlere neler sunduğuna hep beraber bakalım.  Oyunun Ps4 ile gelene yeniliklerine bakacak olursak. Yaklaşık iki yıl önce çıkan ilk oyunun grafikleri yeni nesil için yeniden cilalanmış ve 1080p 60 fps kalitesine getirilmiş. Oyunun grafik kalitesi daha bir ön plana çıkarılmış. Hareket Bulanıklığı, Alan Derinliği, Parlama Efektleri, belirli kilit noktalarda hacimsel ışıklandırma ve yumuşak gölgeler ile yeni neslin birçok oyununu cebinden çıkaracak görsel bir şölen hazırlanmış. Artık oyunu başından itibaren kronolojik sıraya göre oynayabilirsiniz. Her sahnenin sonunda, gerek sizinkiler, gerekse diğer oyuncuların seçenekleri ve kararları vurgulanıyor. Oyuncuya daha sarmalayıcı bir deneyim sunmak için, PS4 kontrol cihazı hoparlörünün kullanıma sunulmuş. Oyunun Ps4 sürümü PS3’deki  DLC “Enhanced Experiments”i de içeriyor.

İsterseniz oyunun detaylı incelemesine geçelim. Beyond Two Souls’un değerlendirileceği belki de tek oyunun yine aynı ellerden çıkmış olan Heavy Rain olması bir yandan takdire şayan olsa da bir yandan da içinde büyük bir sorunu barındırıyor. Bu sarmalın sıkıntılı yönüne değinmek istiyorum. Şu bir gerçek ki Heavy Rain ilk tattığımız lezzet olmasından dolayı muhteşem duygulara bizleri gark etti. Peki, bu lezzetin tadı hala damaklarımızdayken aynı ekibin aynı malzemelerle ve aynı servis şekliyle bize bir kez daha aynı yemeği yedirmek istemesi neden. İşte belki de Beyond Two Souls’u Heavy Rain’den ayıran özellikler neler sorusunun cevabı oyunun inceleme notlarını de belirliyor. Bir kısım eleştirmen oyunu Heavy Rain ile kıyaslıyor ve benzer öğeleri görünce “E, biz bu filmi zaten izlemiştik” diyerek oyunu yerden yere vuruyor. Bazıları ise -benim de içinde bulunduğum grup- olaya şu yönden yaklaşıyor; “Doğru gidilen yoldan sapmaya ne gerek var…”

Evet, Quantic Dream Heavy Rain ve daha öncesinde Fahrenheit ile bizlere gittikleri yolun çok farklı bir yol olduğunu söylediler. Bizler de bu kendini tekrar eden sistemsel bir hale dönüşen oyun sektöründe getirdikleri farklılıkları başımızın tacı yaptık ve kendilerini cesaretlendirdik. Sonunda gelinen noktada 2000 sayfanın üzerinde bir senaryosu ile gelmiş geçmiş en teknik ve kapsamlı tasarım modellemesi ile daha önce hiç denenmemiş bir hikâye anlatımı ile birçok oyun severe göre başyapıt olabilecek bir yapımla karşı karşıyayız. Beyond Two Souls…

Her ne kadar Beyond Two Souls Jodie ve Aiden’ın karmaşık hikâyesini yine oldukça karmaşık bir yöntemle anlatmayı tercih etmiş olsa da yapımı özgün kılan bu anlatımdaki karmaşıklık değil sadece. Aynı zamanda oyunun kaygısız tavrı aslında en önemli unsuru oluyor. Yani belli bir derdi var yapımcıların ve bu dert sadece oyunun genel kurgusundan çok daha ötede. Kendileri de geri dönüşü olmayan bir yola girdiklerinin farkındalar. Ancak tüm bunlara rağmen, “oyuncu kitlesinin” oyun sever kavramından uzaklaştığı bu sisteme rağmen kaygısızca anlatmak istedikleri derdi anlatıyorlar.Tek dertleri yaratıcılığın ışığında umarsızca yürümek. Oyun felsefesi diye bir alt tür oluşturma çabasında değilim ancak Quantic Dream gittiği yoldan bizleri ister istemez bu sorguya çekiyor. Beyond Two Souls’ta önce hikâyenin anlatım şekli ile ilk etkiyi yaşıyoruz. Zaman çizgisi anlatımda eğilip büükülüyor. Sıçramalarla dolu bir anlatım tercih ediliyor. An geliyor Jodie’nın çocukluğuna gidiyoruz an geliyor genç kızlığına. Ama herşeyden önce biraz Jodie ve Aiden’dan bahsetmek lazım diye düşünüyorum.

Yapımcıların karakter seçimleri az önce belirttiğim kaygısızlığın bir yansıması. Oldukça sıradan denilebilecek bir karakter olan Jodie, aslında içinde tıpkı yapımcıların hissettikleri gibi sıradışı bir varlıkla bize merhaba diyor. Bu paranormal yapı oyunun en önemli unsurunu oluşturuyor. Aiden sadece Jodie’nın farkında olduğu ve gizemini oyunun genelinde koruyan bir “varlık”. Kendine özgü özellikleri sayesinde insanları ve cisimleri etkileyebiliyor. Fizyolojik etkinin yanı sıra psikolojik olarak da etkiden bahsedioruz. Bu durum hikâyenin birçok gizemini de bünyesinde barındırıyor. Ancak daha öncede belirttiğim gibi bu garip durum oldukça karmaşık bir anlatımla bizlere sunuluyor.

İnteraktif ve sinematik kurgu daha önceki yapım olan Heavy Rain ile benzer bir durum teşkil ediyor.Ancak bundan rahatsız olan varmıdır bilemiyorum. Tabi bu konuda yapılan bazı eleştiriler dikkate alınacak cinsten mesela oyunun fazlasıyla çizgisel bir ilerleyişe sahip olması gibi. Gerçekten de hikâyenin ilerleyişi mükemmel bir çizgide ilerlese de o çizgi boyunca kendimizi fazlasıyla misafir gibi hissetmek bazen bu durumu sorgulamanıza neden olabiliyor. “Film tadında oyun” tanımlamasının filme kaçan yönleri ağır basınca bizler de oyuncudan ziyade seyirci konumuna dönüşebiliyoruz. Ancak daha önce de belirttiğim gibi yapımcıların böyle bir kaygısı yok…

Hikâyemiz her ne kadar karmaşık bir yapıya sahip olsa da yaklaşık 12 saatlik oynanış süresinin sonunda birçok aydınlanmayan sorunun yanıtını bulmuş oluyorsunuz ancak birçoğu da gölgede kalıyor. Bu bir eksiklikten ziyade size bu kadarının sunulmak istenmesinden kaynaklanıyor. Yani payınıza ne düşüyorsa onu alıyorsunuz.

Beyond Two Souls için söylenecek o kadar çok söz var ki ancak zaten yeterince söyledim kanımca. Son tahlilde Quantic Dream’in yine bizi bizden alan bir şahesere imza attığını belirtmek istiyorum. Eleştirilen bazı yönlerinin haklılık payı olduğunu belirtmekle birlikte bu durumun oldukça öznel değerlendirmelerden yansıdığını da belirtmek istiyorum. Oyunun Türkçe alt yazı desteği bulunmasının karmaşık hikâyesini anlamada bizlere oldukça olumlu etkisi olsa da kendinizi iyice oyunun içinde hissetmediğiniz takdirde birçok şeyi kaçıracağınızı da belirtmeliyim. Sonuç olarak eşsiz ustaların hünerli ellerinden mükemmel bir lezzeti bir kez daha tatmak tarifi mümkün olmayan bir haz. Bize düşen bu hazzı sonuna kadar yaşamak…