Miami’de Nefes Kesen Operasyonlar…

Oyun dünyasının en iyi FPS serilerinden biri hiç tartışmasız Battlefield serisi diyebiliriz. Seriye yeni bir oyun duyurulduğunda ses getirmeyi başaran çok az oyun vardır. Uzun süredir merakla beklediğimiz çıkmadan önce yayımlanan videolarla biz oyuncuları gaza getiren Battlefield: Hardline, nihayet piyasaya sürüldü. Bu sefer karşımızda alışılagelmiş Battlefield oyunlarından farklı bir oyun bizleri karşılıyor. Battlefield: Hardline’daki göze çarpan en önemli değişiklik askeri kamuflajı çıkartıp polis üniformasını giyiyor oluşumuz. Oyunun yapımcı koltuğunda ise Dead space serisinden tanıdığımız Visceral Games oturuyor. Battlefield’ın çoklu oyuncu modunda nasıl bir fenomen olduğunu anlatmama gerek yok, zaten oyunun bu kısmından bahsederken yine değineceğim. Ancak söz hikaye modundan açıldığı zaman bu zamana kadar hep susmayı tercih etti BF4’de biraz olsun hareketlenmiş ve elle tutulur tek kişilik bir oyun deneyimi sunmuştu.

Battlefield: Harding’deki ana karakterimiz bir Amerikan polisi olan Latin kökenli Nick Mendoza, oyunda polis bürosundan arkadaşlarımız ile uyuşturucu kartellerini çökertmeye çalışıyoruz. Konumuz biraz klişe, zaten savaş oyunlarında konunun orijinal olması pek olası bir şey değil. Önemli olan konunun nasıl işlendiği. Aslında hikayenin temas ettiği noktalar oldukça çekici, ara videolarla da güçlendirilmiş kurgu. Nick’e oldukça yer verilse de, kendisiyle bağ kuramadan zaten oyunun sonuna geliyoruz. Yani olan biteni yeni yeni anlarken, nefesimiz kesilmiş bir şekilde devam etmeyi planlarken oyuna bitiveriyor yapım. Hani derler ya; yazar sonucu okuyucunun hayal gücüne bırakmış, aynen öyle olmuş. Belki de bir sonraki oyuna bırakmışlardır ipin ucunu. Battlefield: Hardline yaklaşık altı yedi saatte bitirebileceğimiz bir hikaye modu sunuyor bizlere.

Bunun yanında hikaye modunu baltalayan bir başka unsur daha var; yapay zeka. Grafikleri muazzam, sesleri harika, elle tutulur bir hikayesi olan elitler arasında yerini alacak bir FPS için içler acısı bir durum maalesef. Öncelikle oyunu zor seviyede oynayın, diğer türlü çok kısa sürer. Zor seviyede oynasanız dahi yapay zekanın saçmalamasına seyircilik edeceksiniz ama en azından biraz daha uzun sürecek oynanış. Düşmanlarınız siper alıyor ancak yerlerini terk etmeyi pek akıl etmiyorlar, bomba attığınız zaman bile oradan uzaklaşmak için yavaş davranıyorlar. Ancak saldırma konusunda oldukça uzman bu düşman var karşımızda, yakın veya uzak mesafe fark etmeksizin her yerden tam isabetli atışlar yapabiliyorlar. Yani oyunun zorluk derecesi sadece düşmanların nişan alma kabiliyetlerine etki ediyor ve kontrol ettiğimiz karakterin mermilere karşı dayanıklılığına. Nişan kabiliyetleri epey abartılmış, kafanızı çıkardığınız anda onlarca mermi üstünüze yağıyor. Kötü olan bir diğer nokta da, takım arkadaşlarınız daha yakınlarında ve açık alanda olsalar da, onlar sizi gördüğü zaman direkt size yöneliyorlar. Ve oyunun ilerleyişi oldukça çizgisel; Bu tür basit şeyler tek kişilik oyun modunu rakiplerinden birkaç adım geriye atıyor haliyle. Oyundan çıkarsanız Hardline’ın bir dahaki bölümünde ibaresiyle çıkan videoda tıpkı bir TV dizisi gibi özet görüntüler var. Aynı şekilde oyuna yeniden girdiğinizde bir önceki bölümün özeti anlatan 20 saniyelik görüntü silsilesi de mevcut.

Oyunda polis bir karakteri yönettiğimiz için her önümüze gelene kurşun yağdıramıyoruz.  Öncelikle kanun suçlularına konuşmama hakkına sahipsin, söylediğin her şey mahkemede aleyhine delil olarak kullanılabilir. Avukat tutma hakkin var, eğer avukat tutacak paran yoksa mahkeme sana bir avukat tayin edecektir” şeklindeki Amerikan polisin tutuklama ritüellerini sıralıyoruz. Oyunda, en yüksek puanı nerden alıyorsunuz, adam vurmak yerine tutuklamaktan alıyorsunuz. Oyunda aynı tutuklama animasyonu görmekten gına geliyor. Bir de bizim yine polis olduğumuzu hatırlatmak için bir kanıt tarama aletimiz var. Bölüm başlarında size bazı belli kanıtları bulmanız için ipucu veriliyor. Siz de olay mahallinde bir titreşim sesi duyarsanız bu aleti açıp kanıtları bulmaya çalışıyorsunuz. Oyunda sessizce ilerlememiz gereken konularda bozuk para atarak düşmanların dikkatini başka yöne çekiyoruz.

Mutiplayer kısmında Aldığınız puanlar hem seviye atlamanızı, hem de yeni ekipmanların ve silahların açılmasını sağlıyor. 4 sınıfı da modifiye edebiliyor, açılan ekipmanları kullanarak silahlarınızı değiştirebiliyor ya da onlara yeni parçalar takabiliyorsunuz. Ancak taktığınız parçalardan bazılarının avantajları olduğu gibi dezavantajları da var. Mesela silahınıza ışık taktığınız zaman yakından düşmanlarınızın gözünü kör edebiliyorsunuz ancak fark edilme ihtimaliniz daha çok artıyor, tıpkı lazer de olduğu gibi. Ayrıca ‘sniper’ sınıfını seçip dürbünlü tüfekle bir yere pusarak kimsenin sizi fark etmeden, insanları keklik gibi avlayacağınızı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Çünkü dürbününüz parlıyor ve yeriniz fark ediliyor zaman zaman. Kapalı alanda niye parlıyor o dürbünler çözemedim ama 🙂 Oyun modlara hızlıca göz atarsak Conquest modu en çok ilgi gören mod, Blood Money adı üstünde soygun yaptığımız bir mod, Rescue ve Crosshair modlarında ise biraz Counter Strike tadı yakalanılmaya çalışılmış.

Frostbite3 motoruyla geliştirilen Battlefield: Hardline’nın grafikleri hakkında ne söylesek az. Karakter ve araç modellemeleri harika, ışıklandırmalar ise muazzam. En ufak detayına kadar uğraşmış Visceral Games görsellerin. Ancak duvarın içine girme, silahın duvarın içinden geçmesi gibi teknik hatalar da var maalesef. Fizik motoru ufak tefek nesnelerle etkileşimi sağlamıyor ancak, yıkılabilir çevre faktörü gayet yeterli. Binaya saklanmak canınızı kurtarmak için yeterli olmayacak yani, duvarlar başınıza yıkılabilir. Ses efektleri de aynı şekilde mükemmel olmuş. İzleyeceğiniz videoda yağmurun sanki gerçekten yağdığını düşünebilirsiniz. Yere düşen damlaların çıkardığı sesler bile gayet temiz geliyor. Ses konusunda tek eksik, ‘single’ modun müziklerle güçlendirilmiş olmaması.

Tek kişilik modun yapay zeka sorunu ve oyun zevkini baltalayan çizgisel ilerleyiş Battlefield: Hardline’nın tıpkı kardeşleri gibi ağırlıklı olarak çok oyunculu mod ile anılmasına neden olacak. Aslında beni şaşkına çeviren sahnelere sahip hikaye modu, soru işaretleriyle ve sürprizlerle geçiyor zaman. Aksiyonu bol ancak özellikle Modern Warfare serisi kadar ‘can alıcı’ sıfatını hak etmiyor bu haliyle. Sonuçta Activision ‘soundtrack’ için bile işin uzmanıyla, Hans Zimmer’le çalıştı vakti zamanında. Madalyonun öteki yüzüne baktığımızda ise bambaşka bir resim görülüyor. Visceral Games ‘multiplayer’ limitlerini daha ne kadar zorlayabilir bilmiyorum ama görmüş olduğum iyi çalışmalardan biri Battlefield: Hardline bu anlamda. Uzun uzun oynanacak bir yapım kesinlikle, hele ki ‘single’a önem vermiyorsanız yapım sizin için bir numaralı seçenek.

Her ikisini ele aldığım zaman benim görüşüm Battlefield: Hardline’nın iyi bir yapım olduğu yönünde, ancak tek kişilik oyun dendiği zaman hala CoD’tan uzak ama tek kişilik oyun modu piyasadaki birçok FPS’den fersah fersah ileride. Battlefield: Hardline seriye getirdiği yeni bakış açısı ile hikaye modu, ağırlıklı olarak çoklu oyuncu modu yanı sıra  kaliteli grafik ve ses efektleri oynanmayı hakeden bir yapım olmuş diyebilirz.