Lara ile yeni maceralara yelken açıyoruz.

Lara Croft’un yeni oyunu nihayet bizler ile buluştu. Lara Croft and the Guardian of Light’ın devam oyunu niteliğindeki Lara Croft and the Temple of Osiris tüm ışıltısı ile inceleme konuğumuz oluyor. Lara ile ilk karşılaştığım anı dün gibi hatırlıyorum. Bundan yaklaşık 12 yıl öncesiydi. O dönemlerde en hayran olduğumuz hikâyelerden biri Indiana Jones serüvenleriydi. Gizemli haritalar, çözümlenmeyi bekleyen sırlar, gizli hazineler ve yakışıklı bir kahraman. O dönem tüm dünyayı kasıp kavuran bu efsanenin bir kadın kahraman çevresinde şekillendirilmesi ve oyun dünyasına aktarılması fikri için uzun zaman beklemek gerekiyordu. Tabi o dönemlerde grafiksel teknik, piksellerin elle sayılabildiği bir noktadaydı. Ama tüm bunlara rağmen Lara Croft ismi dillere düşmüştü bir kere. Becerikli, zeki, çevik ve mükemmel derecede güzel. Onu anlatmak için bu formülün bir araya gelmesi şart olmuştu. İşte afet-i devran kahramanımız sanal gerçekliğin saf güzelliğe büründüğü o ilk an da ise farklı bir boyuta taşınmıştı erkek hayranları tarafından. Piksel diyarından kurtulup Angelina Jolie tarafından ete kemiğe bürünmüştü. Artık hiçbir şey eskisi gibi olamazdı ve olmadı da.

Lara Croft ismi artık bir efsanenin gerçek adıydı. 1996 yılında başlayan bu muhteşem serüven farklı platformlarda toplam sekiz oyun ile süre geldi. Ve günümüze geldiğinde ise Square Enix, Eidos’u satın aldıktan sonra Lara Croft isimli daha farklı bir seri ile Tomb Raider efsanesinin iki koldan devam ettirileceğini açıklamıştı. Çok geçmeden de Lara Croft and the Guardian of Light’a kavuşmuş olduk. Arkasından Tomb Raider 2013 adeta serinin tüm kimyasını değiştirecek nitelikte bir devrimle oyun dünyasını temellerinden titretti. Oyunun inceleme puanları, paylaşılan videoları, haberleri ve diğer her yönüyle tahminlerin çok üzerinde bir etki yarattı.
 

 
Hayatın en önemli ve asla şaşmaz kriterlerinden bir “İlk Etki” olgusudur. Hayatın her anında kendisini aynı sistematikle gösterir ve tutarlılığı kesindir. Bir insanı ilk etkide severiz veya sevmeyiz. Bu durum kendisini kolay kolay değiştiremeyeceğimiz bir yapı oluşturur bilincimizde. Buna ön yargının oluşumu da denilebilir. İşte hayatın her anında karşımıza çıkan bu durum belki de kendisini en güzel şekilde Lara Croft and the Temple of Osiris hissettirdi benim için ve ilk bakışta “İşte tam olarak beklediğim, özlediğim, istediğim oyun bu” düşüncesi beynimin kıvrımlarında ilerlemeye başladı. Bu duygu oyunda ilerledikçe iyice yerleşti ve sonuna geldiğimde artık bir kaideye dönüşmüştü. Peki, neydi bunu düşündüren? Oyunun bende hissettirdiklerini inceleme yazısını yazarken bir kenara bırakıp negatif yönlerine, hatalarına ve teknik detaylarına hafiye gibi yaklaşıp ortaya çıkarmam gerekiyordu. İnanın bunu yapmak o kadar zor geldi ki. Ama bunu yapmamak hem editörlüğe hem de okurlara büyük saygısızlık olurdu. Ben de önce oyunun bana hoş gelmeyen yönlerinden bahsederek başlamak istiyorum.