İş Çığrından Çıkınca…

Oyun incelemeleri yazmanın hiç şüphesiz en kötü yönü; zevk alınan ve insanların yoğun iş temposundan sıyrılmak için eğlence amacıyla yaptıkları bir aktiviteye “İş olarak” bakmak zorunda kalınmasıdır. Bu durum kendini en çok da zoraki oynadığınız oyunlarda gösterir. Piyasaya çıkan her oyunu incelemek elbette ki imkansız. Kaldı ki çoğu oyun yapımcısının ve dağıtıcısının da bu durumun farkında olarak her oyunun pazarlama ve reklamını yapmaması da bunu göstermekte. Ancak Anarchy Reigns farklı duygularla yaklaştığım inceleme puanlarının düşüklüğüne aldanmayarak ön yargısız oynadığım bir yapım olarak bu işin zor yanlarından birini bana göstermiş oldu. Bunun nedenleri incelemenin detaylarında gizli…
 

 
Öncelikle neden farklı duygularla bu oyuna başladığımı açıklayayım. her şeyden önce oyunun yapımcıları insanda büyük bir heyecan uyandırıyor. Platium Games ismini Bayonetta, Vanquish ve yakın zamanda bizlerle buluşacak olan ve aslında Anarchy Reigns’ın hızlı oynanış sistemiyle benzerlik gösteren MGS serisinin son oyunu olan Revengeance’ın yapımcılığıyla duyurmuştu. Firmanın bu parlak geçmişi beklentilerimizin artmasına neden olmuştu. Aslına bakarsanız büyük de risk almışlardı. Sonuçta efsane bir serinin yapımcı koltuğunda otururken ve oyunun çıkmasına çok az kalmışken araya Anarchy Reigns’i sıkıştırmak ciddi bir riskti. Başarılı olurlarsa Revengeance’nin büyük bir reklamını yapmış ve kendilerinin de gelecekte büyük projelerle yola devam etmelerini sağlayacaklardı. Ama aksi bir durumda ise ciddi soru işaretleri oluşturacaklardı. Tüm bu karışık duygular oyuncuların olduğu gibi benimde kafamı karıştırmıştı. Ve nihayet oyuna başladığım an nasıl bir sonun geleceğini anladım…
 

 
Oyunlarda en önemli şey nedir diye sorulduğunda verilebilecek cevaplar kişiye göre değişir. Kimileri oynanış der, kimileri grafik, kimileri hikaye. Ama bir oyunda olmazsa olmazlardan biri de sunumdur. Anarchy Reigns tür olarak beat-em up denilen ve daha çok eski dönemlerde popüler olan türde bir yapım. Ancak bu türün karakteristik özelliklerinden bile oldukça uzak. Oyuna başladığınızda sanki çağlar öncesinden gelen bir diski sisteminize koymuş ve siz de nostaljik bir oyunu oynuyormuşsunuz hissine kapılabilirsiniz. Az önce sunumun öneminden bahsetmiştim. Elbette ki bu yapımdan Assassins Creed vari muhteşem bir sinematik beklemiyoruz. Sonuçta oyunun türü ve dinamikleri belli ancak kendi içerisinde de başarısız denilecek bir sunum söz konusu. Hal böyle olunca yapım daha en başta maça 0-1 yenik başlıyor.