3D özelliğinin dışında grafiklerin de tavan yaptığını görüyoruz. Konsollarda alışık olmadığımız Anti-Alias özelliği (köşelerin keskinliğini yumuşatan yüksek grafik gücü gerektiren sistemi zorlayıcı bir özellik) oyunda oldukça belirgin bir şekilde mevcut. Önceki oyuna göre 2-3 kat artan view distance (görüş mesafesi) grafiklerin çok daha net olmasını sağlıyor. Yapımcılar kaplamaların da çözünürlük olarak en az iki katına çıkarıldığını söylüyor. Bunun dışında genelde oyunlarda başvurulan karakterimiz hızlandıkça devreye giren motion blur hilesinin ortadan kaldırılması da büyük bir artı. Mekanların da Killzone 2’den alan olarak 2-3 kat büyütüldüğünü belirtelim. Dinamik su efektlerinin de izlenesi bir tablo havası yarattığını söyleyebiliriz. İki oyun arasında başlangıçta fazla fark olmadığını düşünenlerin Killzone 2 ve 3’ü art arda açıp oynamalarını öneriyoruz. O zaman detayların ne kadar fark yarattığına kendiniz şahit olabilirsiniz.

Killzone 3, hikaye anlatımı açısından serinin diğer oyunlarının önüne geçmeyi başarmış. Tabii bunda karakterlerin artık çok daha “kişilikli” olmasının payı büyük. Hatırlarsanız Killzone 2’de “sağlam karakter” namına ortada yalnızca Helghast’lar vardı ve bütün oyun boyunca Visari’ye karşı çok büyük bir saygı ve sempati besleyerek savaşmıştık. Ancak ne yönettiğimiz karakter Sev, ne de kankası Rico ve diğer ISA askerleri ortaya gerçek birer “kişilik” koyamıyorlardı. Killzone 3’te bu durum biraz daha değişiyor. Tamam, hala Helghast’lara karşı büyük bir sempati besliyoruz; ancak en azından ISA “nefret edilecek” kadar içi boş durmuyor artık. Yine de derin bir ilişkiler yumağı ve dudak uçuklatacak bir hikaye anlatımı beklemeyin derim. Zira karakterler gibi hikaye anlatımı da hala tek boyutlu.
 

 
Yapay zekaysa yine muhteşem. Özellikle üst zorluk seviyelerinde karşımıza çıkan her bir Helghast, ölmemek için en az bizim kadar çaba gösteriyor. Yanlardan dolaşıyorlar, siperden sipere geçiyorlar, sayıca azaldıklarında geri çekiliyorlar, birbirlerini destekliyorlar… Yapay zeka kesinlikle bizi sayıca üstünlük kurarak ezmeye çalışmıyor. Ayrıca birçok oyunun aksine dost yapay zeka, düşman avlamak konusunda oldukça yetenekli. Bizim vuramadığımız zamanlarda düşmanın üstüne atlayarak gözlerini oyduğu anlara tanıklık etmemiz mümkün. Bununla birlikte oyunun genel anlamda biraz daha kolaylaşmış olduğunu söyleyebilirim. Artık sağda solda daha fazla mermi sandığıyla karşılaşıyoruz ve otomatik kayıt noktaları, piyasadaki diğer birçok oyuna göre daha hoşgörülü davranıyor bize. Tabii Guerilla, bu avantajlı durumu oyuna ekledikleri yeni ve alt etmesi zor Helghast tipleri ve egzotik robotlarla başarılı bir şekilde dengelemeyi ihmal etmemiş.

Karşımızda tartışmasız, çıktığı anda Playstation 3’ün en iyileri arasına giren bir oyun var. Neredeyse herşeyin gelişmiş olduğu, çok rahat bir oyun Killzone 3. Harekat modunun kısa olması ilk bakışta bir eksi gibi dursada, içinde barındığı çeşitlilik düşünülünce bunun çok büyük bir sorun olmadığını söyleyebilirim. Uzun ömürlü olacağı kesin olan çoklu oyuncu modları da cabası. İşin özü olarak, Guerilla Games tuttuğu her sözü yerine getirmiş(hikaye dışında) ve tadına doyum olmayacak bir deneyim ortaya çıkarmış.