Çocukların kurgularını okurken, ebeveyn olarak en çok istediğiniz şey, sizin için olduğu kadar eğlenceli ve bazı vahşi sesler yapmanız için birçok farklı karaktere sahip bir şeydir. Julia Donaldson ile birlikte Jonny Duddle çocuk kitabı telifidir ve Gigantosaurus, dinozor takıntılı çocuklar için önemli bir okuma. Ayrıca kurt veya dinozor ağlamamanın önemini de öğretir, bu yüzden öğrenmesi gereken kullanışlı bir ahlaki ders vardır. Çocuklar bunu seviyor mu? Bu günlerde popüler olan her şeyde olduğu gibi, Gigantosaurus da beraberinde bir video oyunu getirdi, yani şimdi onları parlak bir tarih öncesi dünyada alabilir ve bir şeyler toplayabilirsiniz. Ne yazık ki video oyunu, ortaya çıkan kitap kadar önemli bir yer değil ve zaten temizlenmiş TV şovunun soluk bir taklidi bile.

Gigantosaurus: Oyun tamamen bir şeyler toplamakla ilgili bir platform oyunudur. İster dikilecek tohumlar, yuvalara geri dönmesi gereken yumurtalar veya dehşet verici Gigantosaurus için açıklanamayan cevizler olsun, siz ve üç arkadaşınız dünyadan dünyaya ilerlemek için onları toplamanız gerekecek. Çoğu zaman, yamaçlardan ve dağlardan daha yükseğe zıplamak, eksik eşyaları toplamak ve onları olması gereken yere geri getirmek anlamına gelir. Her tohumunuz olduğunda yeni bir ağaç yayabilirsiniz, yumurtaların yuvalarına güvenli bir şekilde yuva yapmaları gerekir. Yolunuza girmek (bazı zor platformlar ve ahşap kütüklerin yanı sıra), sudaki piranaların korkunç, uğultulu arılarına kadar birkaç kötü adam.

Ailenizin en küçük üyeleri için bile, bunların hepsi o kadar eğlenceli değil. Bazı yumurtalar açık bir şekilde yere uzanırken, diğerleri gülünç derecede zor olan alanlarda gizleniyor. Açılış dünyasında bir tanesine ulaşmak için yaklaşık on kez denemek zorunda kaldım, üç ya da sekiz yaşındaki çocuğumun başaramayacağı bir başarı. Oyunlarının flaşları, oyunlarının çekici bir biçimde sarılmış hafif savaş ve platform için çok iyi olduğu için yanıp sönüyor, ancak Gigantosaurus olumlu yönlerini ve rahatsız edici kontrol sorunlarıyla boğuşuyor. Hatta her karaktere belirli bir beceri kazandırır, yani belirli engelleri aşmak için aralarında bir la oyunu değiştirmeniz gerekir, ancak tamamen anlamsız olmak için çok hafif kullanılırlar ve aralarında her hareket etmek istediğinizde dördü de.

İdeal olacağını düşündüğünüz başkalarıyla oynarsanız, aynı alanda kalmanız gerekir ya da çok fazla yayılırsanız oyunun baş karakter olduğunu düşünen herkese atlarsınız. Bu, bazen genç bir oyuncuyu sizinle birlikte ‘çekmek’ için yararlıdır, ancak bir şey yapmaya çalıştığınızda ve diğer oyuncular başka bir şey yakalamaya çalışırken şeytani bir şekilde can sıkıcıdır. Oyunlarını gerçekten oynanabilir yapan dinamik bölünmüş ekranın hiçbiri yok. Bu uğultulu arılar gibi bazı düşmanlar, karakterinizin korku içinde koşmasına, kontrolü sizden uzaklaştırmasına ve küçücük dinozorunuzu onlardan uzak tutmaya zorlamanıza neden olur. Bu, bir çocuğun anlayamadığı ve hatta evimizde birkaç gözyaşı yaratamayacağı bir şeydir. Biz aradığı değil oldukça hafif aile eğlence.

Deneyimden geriye kalan keyfi azaltan sayısız can sıkıcı tasarım kararı var. Mor objektif yol çizgileri, sizi çevrelerde dolaştıracak kadar güvenilir değildir ve dinamik bir mini harita yoktur. Bunun yerine, gittiğiniz her yerde denemek ve çalışmak istediğinizde haritayı açmanız gerekir ve daha sonra bunu sadece bir oyuncu yapabilir, böylesine kaba bir staccato taraması yapmayı başarabilir. Dünyadan dünyaya geçmek, karta biraz kart yarışı getiren ekstra ve çoğunlukla eğlenceli bir oyun modu sunuyor. Bu bölümler, dört oyuncunuzun birlikte oynamasına izin verir, ekranın kendi bölümlerinde yaşar ve bu da platform oluşturma için neden aynı bölünmüş ekran seçeneğinin olmadığını merak etmenizi sağlar. Ne yazık ki, sadece beş parça var ve her şeyi topladıktan sonra, düzenli çok oyunculu bir hit haline gelmesi için çok fazla sürücü olacağından şüpheliyim.

Bir şey olursa, oyun odak olarak bu modla daha iyi olurdu, ancak açılış menüsünden en azından ayrı bir seçenektir. Gigantosaurus, hala bir şeyler topladığınız için oyunlarının hissini çoğaltmaya en yakın olanıdır, ancak oyunun geri kalanına kıyasla, kendinizi beğeneceğinizi göreceksiniz. Pozitif arıyorsanız, en azından iyi görünüyor, özellikle karakter modelleri animasyonlu benliklerine benziyor, ancak temel, yarı boş ve genel seviyeler yılın ilerleyen dönemlerinde herhangi bir tasarım ödülü kazanmıyor. Bazen, platform oluşturma sıradanlığın ötesinde de kalkar, ancak çoğunlukla bu Sat Nav oyunudur; bir sonraki durak için bir kılavuz çizgiyi takip edersiniz, sonra tekrar geri dönersiniz ve ikisi arasında hiçbir şey gerçek bir şekilde hatırlanmaz.