Nesil Sıfır’ın ilk beş dakikası harika bir macera vaadiyle çatladı. Gençler, robotların işgal ettiği ülkeyi keşfetmek için İsveç adasında uyanıyorsunuz. Hiçbir yetişkin görünmez. Herkesin nereye gittiğini, neden robotların istila ettiğini ve onları nasıl durduracağınızı bilmelisiniz. Bahisler biter bitmez ve elinizi bir silaha soktuğunuzda, sözler devam ediyor. Çok sayıda sorun ve kötü tasarlanmış sistemler sayesinde, Generation Zero, çılgın konseptinin potansiyelinden uzak.

Daha fazla belge bulmak için sizi ıssız çölün bir çok kilometresi boyunca götürecek gizli belgeleri barındıran kasabalara ve bunkerlere ulaşmak için devasa kara bölümlerini Generation Zero, İsveççe Nesil sürümünü keşfedersiniz. Solo oynarsanız, gezinin can sıkıntısı ağırdır. Arkadaşlarınız olsa bile, bu bölümlerde heyecan verici bir şey olmaz. Sadece yürüyorsun. Bazen kavga edebileceğiniz bir robotla ya da yağmalayabileceğiniz bir arabayla tanışabilirsiniz, ancak keşfe dayalı bir oyun için keşif aptalca ve sıkıcıdır. Evlerin büyük çoğunluğu üç iç yapıdan birine sahip olduğundan ve nadiren kayda değer bir yağma ile doldurulduğundan, medeniyetin kalıntılarına ulaştığınızda can sıkıntısı bile yok olmuyor. Kopyala ve yapıştır evlerinde nesneleri aramaya çok zaman harcamak eğlenceli değildir.

Savaş, burada kurtarıcı bir lütuf değil. Silahlarınızdaki atışlar tabancalar, av tüfeği, tüfekler parlak değildir. Robotik düşmanlarınızın süngeri yüzünden her savaş sıkıcı veya sinir bozucu. Genel bir kural olarak, düşmanlar savaş sırasında ortaya çıkmaya devam ettikçe, bir cephaneden sonra tüm cephanenizi tüketiyorsunuz. Gereksinim duyduğunuz mühimmat kıtlığı göz önüne alındığında, zor olandan daha sinir bozucu olur. Müzik kutuları ve fişekleri gibi taktik öğeler düşmanları rahatsız edebiliyor, ancak sadece yarısında çalışıyorlar. Sorunları daha kötü hale getirmek için, teknik problemler robotların duvarlara saldırmalarına izin verir ve kontrol hızlarındaki büyük yavaşlamalar çatışmaları yönetilemez hale getirir. Kavga dışında, haritamdaki görev işaretlerini ve önemli yerleri kaldıran ve onları tekrar kurtarmaya başladığım için zorlanan sorunlarla karşılaştım.

Generation Zero, sıkıcı keşifleri savaş ve sinir bozucu ve arkaik sistemler ile birleştirerek envanter yönetimini ve yükseltmeyi zorlaştırıyor. Bir dizi envanter yuvasına faydalı mühimmat, silah ve atma nesnesi yükleyebilirsiniz, ancak çok büyük bir sorun olan cephane ve eşyaları birbirinden ayıramaz veya birleştiremezsiniz. Örneğin, bir medkit alırsanız, zaten sahip olduğunuz medkits grubuyla istiflenmez, her yığın için kafiye sınırı veya miktar nedeni yoktur. Bu, zaten küçük envanterinizi yönetmeyi kolaylaştırır. Ayrıca dört hızlı kullanım düğmesinden birine atılabilir öğeler atamanız gerekir, ancak envanterinizde bu yığın için cephane olmadığında, diğer yığını da manuel olarak atamanız gerekir. Savaş sırasında bir nesne türünden diğerine geçmeye çalıştığınızda, bu uzun süreç hayatınızı kaybetmenize neden olur. Aynı şekilde, beceriler, silahların sallanmasını azaltmak gibi hayal kırıklığı yaratan istatistiksel gelişmeler içeren aşırı karmaşık bir ağaç aracılığıyla iletilir. Genişletilmiş envanter yuvaları gibi gerçekten faydalı becerilerin kilidini açmak için, olmayan bir grup satın almalısınız ve faydalı olanlar bile heyecan verici değildir. Sıfır nesile geçme fikrinde hiçbir zaman bir neşe veya memnuniyet hissi hissetmedim. Ödüllerin hiçbiri buna değmez.

Generation Zero ile geçirdiğim zamanlardaki tek hafiflik anlarım arkadaşlarımla oynamaya başladı, ancak bu fırsatların oyunun kendisi ile hiçbir ilgisi yok. Aslında, bu anları bu kadar sevmemin nedeni, her şeyin ne kadar sıkıcı ya da kırıldığına dair dikkati dağılmış bir arkadaşla konuşmak mümkün olmasıdır. Ancak, sosyal oyunun temel işlevselliği bile yarı pişmiş durumda. Benimle oynadıktan ve haritada birkaç hızlı seyahat noktasının kilidini açtıktan sonra, kooperatif ortağım bir sonraki gece giriş yaptı ve bu hızlı seyahat yerlerini ve envanterindeki tüm cephaneyi bulmaya gitti. Sıfır kuşağı, işbirliğine önem vermesine rağmen, ev sahibi olmayan oyuncuların bu oturumlarda kaydedilen ilerlemeyi sürdürmelerine izin verilmediğinden, işbirliğini aktif olarak engeller.

Açıkçası konuşursak, Generation Zero bitmemiş hissediyor. Bu robotik istila hakkında büyük bir iplikle sonuçlanabilecek oyuncular için büyük bir anlatı ekmek kırıntısı izi var, ancak tamamen donukluk ve teknik sorunlar bu oyunu yarı yolda görmeye değmez hale getiriyor.