Warhammer: End Times – Vermintide, bir satırda biraz fazla sayıda söz söylerken, salıverme sırasında şaşırtıcı derecede sindirilebilirdi. Skaven sıçan-erkekleri için zombilerin ordularını değiştirerek, kendi kimliğini% 100 korurken son derece oynanabilir hale getirmek için Sol 4 Ölü’nü atar. Öyle ki, aslında, hiç kimse, Valve’in eş-zombi zombi nişancısına ne kadar benzediğinden bile şikayet etmedi. Tek düşündüğümüz, ne kadar iyi olduğuydı.

Dil-twister unvanını düşüren Vermintide 2, PC’den konsollara atlamayı başardı ve doğru olduğu için sonuç aslında aynı şekilde daha fazla. Gözlerinizi yuvarlamadan önce, “aynı şeyin daha fazlası” nın bu alt türdeki ders için eşit olduğunu unutmayın. Oyun temeli o kadar sağlam ki, gerçekten yapmanız gereken tek şey bunun üzerine inşa etmek; her şeyin daha fazlasını ekleyin ve daha büyük hale getirin.

Bazı yönlerden Vermintide 2 bunu kucaklar. Ortamlar daha detaylı ve daha çeşitlidir, parçacık etkileri her yere aşırı önyargı ile püskürtülür ve karakter modelleri harika çeşitlilik gösterir. Grafiksel olarak, çarpıcı görsel hatalar ve daldırmayı bozan hatalar olsa bile, çarpıcıdır. Yükleme süreleri de acı çekiyor ve kendimi rutin olarak eşleşmesi için 60 ila 90 saniye kadar beklediğimi buldum.

Aynı “daha ​​büyük olan daha iyidir” kuralı büyük ölçüde genel oyun için de geçerlidir, bu seviyelerde hem ölçek hem de uzunluk olarak kitlesel hissedilir. İster çevrimiçi ister kapalı olsun, sorunlar var. İkincisinde, AI çok tutarsızdır, yani benzersiz düşman türlerinden biri tarafından ele geçirilip sabitlendiğinde ve hiç kimsenin olmadığı zaman, muhtemelen ölü kadar iyidir. AI, çok uzaksa, sizi görmezden gelecektir ya da zamanında geri getirmek için mücadele edecektir. Öyle söyleniyor ki, birkaç kez çevrimiçi olarak, ekibin geri kalanından kendilerine yetişemediğim ve kurtarılmayı beklerken öldükten sonra öldürüldüğüm zamanlar ortaya çıktı.

Açık veya çevrimdışı olarak, beş oynanabilir karakterden birini seçerek başlayacaksınız (altıncı yüzün sıraya katılmasını görmek güzel olurdu, ancak beş mevcut avatar yeterlidir). göbek. İlk oyundaki meyhanenin yerini, toprakları ele geçiren Skaven tehdidini devirmek için direniş komplosunun yer aldığı eski bir eski tutmanın yerini aldı, ama öncül aynı kaldı.

Buradan, donanımlı silahınızı değiştirerek, bibloları ve cazibelerini aktive ederek ve karakterinizin cildini değiştirerek (tabii ki kilidi açıldıktan sonra) yükünüzü hafifletebilirsiniz. Yağma kutuları kazanmak için günlük zorlukları da alabilir ya da sadece bir göreve girebilirsiniz. İlk tercihiniz olan karaktere izin vermeniz her zaman bir garanti değildir, bu da sinir bozucu olabilir. Left 4 Dead’in aksine, farklı avatarlar çılgınca farklı becerilere ve donanıma sahiptir, bu nedenle çekirdek sıradaki veya yakın dövüş teknisyenleri benzer kalırken, bazen başka biri ana karakterinizi çalıştırırken sevmediğiniz bir karakterle yapmak zorunda kalacaksınız.

Görevler de, önceki oyunla aynı şablonu takip eder. Genelde bir alandan geçerek, kronometri etkinliğine ulaşıncaya kadar şansınızı artırmak için İksir, Kuvvet ve Konsantrasyon iksirleri kullanarak savaşmanız istenir. Bu büyük bir zili çalıyor olabilir veya bir portalı aktive ediyor olabilir, ama her zaman Skaven’in boynuzunu üstünüze getirecek ve seviye bitene kadar hayatta kalmanız gerekecektir. Vermintide 2’nin en iyi olduğu yer burasıdır. Beni yanlış anlamayın, çarmıha çevreleyen çevredeki yollardan seçim yapın, Skaven’in ani saldırılarını savuşturmak ve çökmekte olan şehir manzaraları ya da çöp kanallarında gezinmek inanılmaz derecede atmosferiktir; ama bu son seviye olaylar sizi birlikte çalışmaya zorlar ve hayatta kalmak için emrindeki her numarayı kullanır.

Menzilli ve yakın silahlar arasında geçiş yapmak sorunsuz bir şekilde çalışıyor, Viktor Witchhunter bir çakmaktaşı ve bir rapierle savaşırken, ateşli silahlar etrafında Sroman Sienna sivri uçluyor, asker Markus dev bir Warhammer, elf bekçisi Kerillian sallanıyor ince hançer ve bir longbow ve Bardin cüce gider hatchets ve bir tatar yayı ile jambon. Her karakterin kilidini açacak özel yetenekleri, seviyelerin etrafında noktalı bulacağınız yangın cihazlarını ve ara sıra çevresel tehlikeleri ekleyin ve her seferinde değişken, farklı bir maceraya ilişkin reçeteyi hazırlıyorsunuz.

Benim tek gerçek şikayetim, patronların zarar verebilecek kadar uzak olabileceğidir. Fare sıçanından gelen sağlam bir vuruş, sağlığınızın yarısını alabilir, ancak patronlar, bir aşağı giymek için mutlak bir yaş alabilecekleri hasar süngerleridir. Sıçan mermilerinize vorteksler attığında, sizi sürükleyerek veya Gatling silahı ateşi ile sizi biberize ettiğinde ve siz de o karmakarışık kalabalığınızı savunduğunuzda, bu patron kavgaları yorucu olabilir. Mikrofonla arkadaşlarla çalındığında bile, Vermintide 2 zorluğun söz konusu olduğu bir yerde yumruk atmaz, hatta Recruit ayarında bile zor bir meydan okuma olabilir.

Alt türden herhangi bir fan ve kesinlikle ilk Vermintide’ın herhangi bir hayranı bu işi hızlandıracaktır. Çok az şey değiştiğini, ancak hemen hemen herkesin aşina olduğu konusunda değişti, ama yeterince yeni alan ve zorluklar ve açılmayacak bir yağma var. Zorluk çivileri ve zaman zaman performans sorunları dışında, Vermintide 2 katı bir oyun için katı bir devamıdır.