Zombilerle Dolu Koca Bir Gemi…

Oyun denildiğinde benim için Resident Evil serisi apayrı bir yere sahiptir. Korkularımızın en yoğun yaşandığı ergenlik döneminin başlarında tanışmıştım kendisi ile. Özellikle ilk 3 oyunu harikulade zevkler yaşatmıştı. Nemesis ile ilk tanıştığımız anı asla unutamam. Tabi tüm bu duygularıma bir çok oyun sever de katılıyordur. Neyse yıllar geçti ve Resident Evil serisi de dönüşüme uğradı. Her yeni Resident Evil oyununda aynı lafları söylemek istemiyorum. Sonuçta yeni trend bu ve Resident Evil da bu trende uymak zorunda kaldı. Ancak tüm bu seri içerisinde öyle bir oyun vardı ki benim gibi serinin özünün hasreti ile yanıp kavrulanlar için çölde bir vaha gibiydi; Resident Evil: Revelations.

İlk olarak Nintendo 3Ds platformunda bizlerle buluşan Revelations aradan geçen zaman zarfında yüksek çözünürlükşü grafikler ile yeniden yorumlandı ve tüm platformlara sunuldu. Böylelikle serinin kemikleşmiş hayranları için de bulunmaz bir hazineye dönüştü. Açıkçası incelemeye başlamadan önce her oyuna eleştirel bir gözle yaklaşmak oyun oynamaktan inanılmaz zevk alan biri için pek hoş olmayan bir durum. Özellikle hayranı olduğunuz bir oyunu oynuyorsanız bu his tavan yapıyor. İş ila aşk birbirine karışıyor adeta.

Neyse demagojiyi bir kenara bırakıp oyuna odaklanıyorum. Revelations hikaye olarak serinin en sevilen kahramanlarının macerasını bizlere sunuyor Jill ve Chris. Amacımız ise devasa bir gemide rehin kalan dostlarımızı kurtarmak. Ancak elbette ki bu sanıldığı kadar kolay değil. Zira gemi ağzına kadar yaratıklarla dolu. Hem de daha önce gün yüzü görmemiş türlerde. Evet sevgili Resident Evil hayranları serinin ilk oyunlarında aldığınız hazzı yaşamaya hazır olun. Çünkü Revelations oynanış ve sunum olarak istediğimiz her şeyi bizlere sunuyor. Korku istiyorsanız, iliklerinize kadar, çaresizlik hissi istiyorsanız sonuna kadar, macera istiyorsanız, kıyasıya yaşayacaksınız. Biraz reklam sloganı gibi oldu ama kesinlikle abartmıyorum. Tüm bu duygu karmaşasını aynı anda yaşıyorsunuz.

İlk başta sadece bir gemide geçen bir Resident Evil oyunu ne kadar bu duyguları yaşatabilir sorusu ile oyuna başlıyorsunuz. Ancak yapımcılar çok başarılı bir kurgu izlemişler. Öncelikle gemimiz hayli büyük ve bir çok farklı mekana sahip. Önceleri aydınlık ve renkli balo salonlar, kamaralar ve toplantı odalarında geçen hikayemiz daha sonra alt katlara indikçe kasvetli, karanlık, korkutucu bir hal alıyor. Gittikçe bu olgu kendini daha rahatsız edici mekanik dokulara ve geminin kirli paslı kısımlarına doğru ilerliyor. Bu ilerleyiş oyunun duygu geçişini de çok iyi yansıtıyor. İlk bölümler bize NYPD binasındaki bölümleri hatırlatıyor. Dar koridorlar, rahatsız edici sessizlik ve bir anda peydah olan yaratıklar. Kısacası tüm yönleri ile Resident Evil hissi.

Resident Evil denildiğinde ilk akla gelen mevzulardan biri de bulmacalardır. Oyuna farklı bir duygu katan bulmaca sistemi serinin ilk oyunlarındaki kadar yoğun olmasa da kendine yer buluyor. Etrafta incelenecek bir çok obje bulunuyor. Bunların arasında yaratıklarımız da var. Evet daha önceki oyunlardan farklı olarak Genesis teknolojisi sayesinde etrafta taramalar ve incelemeler yapabiliyoruz. Bir nevi öğrenme etkisine sahip olan Genesis teknolojisi sayesinde yaratıklar hakkında daha fazla bilgi sahibi oluyoruz ve böylelikle fazladan can kazanıyoruz. Bunun yanı sıra etrafa gizlenmiş olan objeleri de keşfedebiliyoruz.

Oynanış olarak daha önceki oyunlara benzer yönleri bulunmasının yanında tüm oyunların karması şeklinde bir yapı söz konusu. Yine kamera açımız karakterimizin omzundan hizalanıyor ve nişan alma anında ise oldukça hareketli bir kameraya sahip oluyoruz. Yakın dövüş anlarında da kameramız oldukça efektif bir şekilde işliyor. Bunun yanı sıra oyun boyunca bizimle beraber olan partnerimiz yer yer kamera açısında dezavantaj yaratacak konumlanmalarda bulunuyor. Zaten kendisinin pek bir hayrını da göremiyoruz. Böyle olunca da gölge etme başka ihsan istemem diyesiniz geliyor.

Oyunun envanter sistemine değinmek gerekirse bu konuda yapımcılar ne bizleri şaşırtacak derecede yeniliğe girişmişler ne de klişe yapıyı kullanmışlar. Kullanış açısından envanter sisteminin olumsuz yönlerini tırpanlamışlar ve daha rahat ulaşılır bir hale dönüştürmüşler. Oyundaki silah çeşitliliğine de değinmek gerekirse, öncelikle ilerleyiş anında sadece 3 farklı silaha sahip olabiliyoruz. Ancak oyundaki silah çeşitliliği hayli fazla. Ayrıca bu silahlarımızı belli bölgelerde ve belli ekipmanlar sayesinde geliştirebiliyoruz da.

Resident Evil: Revelations sonuçta belli bir platformun yapımı olan oyunun yüksek çözünürliklü grafiklere geliştirilmiş hali. Dolayısıyla görsel anlamda gözle görülür bir gelişme söz konusu. Karakter tasarımlarında tutun da mekanların ışıklandırmalarına kadar her şey gözden geçirilmiş ve fazlasıyla keyifli bir görüntü ortaya çıkmış. Açıkçası benim gibi bir çok Resident Evil hayranı için görsellik her zaman arka planda kalmıştır. Ancak bu demek değil ki Revelations görselliği arka plana atmış. Bilakis karanlık ve gölge oyunları açısından mükemmel bir ambiyans sunulmuş. Ses ve müzikler açısından da durum aynı. Gerilim ve korku oldukça başarılı vurgulanırken aksiyonun tavan yaptığı anlarda yükselen müzik sizi hayli havaya sokuyor. Bulmaca anlarında dinginleşen ve konsantrasyonunuzu arttıran soft müzikler gayet başarılı.

Genel olarak bakıldığında kemikleşmiş Resident Evil hayranları açısından Revelations bulunmaz bir nimet. 10 saatin üzerinde hikâye modunun yanı sıra başarılı çoklu oyuncu moduyla da gönülleri fethedecek olan yapım beni eski günlere döndürmeyi başardı. Tek dileğim yapımın layık olduğu ilgiyi görmesi ve Capcom’a biz oyun severlerin aslında nasıl bir Resident Evil istediğimizi duyurması. Yoksa Capcom’un başka türlü bizleri duyacağını sanmıyorum…