Zombi Diyarına Geri Dönüyoruz…

Oyuna yabancı olanlar için şöyle senaryoyu da bir özetleyelim. Harran’da gizemli bir salgın sonucu nüfusun büyük çoğunluğu agresif zombi-vari yaratıklara dönüşür ve savunma bakanlığı şehri karantina altına alır. Yönettiğimiz karakter Kyle Crane ise bu çılgın ortama politik bir figür olan Kadir “Reis” Süleyman’ı bulmak üzere gönderilmiş olan gizli bir ajan. Paraşütle Harran sokaklarına inen Crane’in, daha ayağını yere basmasıyla ısırılması bir olsa da hemen ardından şansı yaver gider ve hayatta kalanların kurduğu bir grup tarafından kurtarılıp ve güvenli bir bölgeye çekilir. Burada Runner (koşucu) olarak adlandırılan, şehre inip erzak toplama, haber iletme gibi işleri halleden ekibe dahil oluyor ve bir yandan bu gruba çaktırmadan asıl görevimizi tamamlamaya bir yandan da enfeksiyona uğradığımız için kendimizi kurtarmaya, seçimlerimize bağlı olarak da diğer insanları kurtarmaya çalışıyoruz.
Harran hakkında bir çift lafım olacak, hani bizzat gidip gezdiğim bir ilçemiz değil ama oyunu oynarken ben bile bariz şekilde aslına çok sadık kalınmadığını anladım. Referans olarak ağırlıklı olarak İstanbul’un kullanıldığı her halinden anlaşılsa da yapımcı Techland’in coğrafya olarak Türkiye’den bir bölge seçmesi de ilginç hisler yaratmıyor değil. Karşılaştığınız çoğu karakterin de Türkçe isimlere sahip oluşu “asın bayrakları” esprisini sürekli akıllara getiriyor. Öte yandan ingilizce olarak hazırlanan oyunda pek de Türkçe bir şey duyamıyorsunuz. Mesela Uncharted ya da Assasin’s Creed gibi oyunların da ingilizce hazırlanmış olmalarına rağmen Türkler ile ilgili kısımlarından Türkçe seslendirme duyuyorduk iyi kötü. Dying Light’ta ise tuhaf bir aksanla ingilizce konuşa tipler ile başbaşayız. Bir süre oynadıktan sonra Harran namına pek bir şey kalmıyor aklımızda zaten.

Dead Island’da olduğu gibi fiziksel mücadelenin ön planda olduğu oyunda su borusundan tutun, balta, pala hatta masa bacağı gibi nesneler ile kendinizi korumaya çalışıyor, kaosa sürüklenmiş bir şehirde artık ne bulur da elinize ne geçirirseniz hayatta kalmak için ona tutunuyorsunuz. Bunların darbe vurdukça zayıflayarak kırılmalarını da hesaba katarsak özellikle oyunun başlarında önünüze gelen zombiyi alt etmeye çalışırsanız savunmasız kalabiliyorsunuz. Bu durumda oyunun parkur öğeleri devreye giriyor, duvarlara, çatılara tırmanıp mümkün olduğunca zombilerin erişmediği güzergahlardan hedefinize ilerleyebiliyorsunuz. Ancak karakteriniz geliştikçe, yeni yetenekler açıldıkça ve crafting ile kendinize çok sağlam silahlar yapabildiğiniz zaman zombiler bir tehdit unsuru olmaktan çıkıyor ve eğer türe aşina bir oyuncuyanız bu pek de uzun süren bir süreç değil. Bu durumun bir artı ya da eksi olması ise tamamen oyundan ne beklediğinize bağlı.

Oyunun size senaryo girişi, ana kulemiz, parkur ve diğer oynanış mekanikleri, kilit karakterler ve gece / gündüz döngüsünün tanıtıldığı ilk bölümün ardından online fonksiyonlar devreye giriyor. 4 kişinin beraber oynayabildiği oyun bu yönü ile oldukça keyifli bir hale gelebiliyor. Sadece yardım değil, zombi modunda oyununuza dahil olan diğer oyuncuların istilasına da uğrayabiliyorsunuz.

The Following, Kyle Crane’in hikayesinin anlatılmamış bir bölümü üzerine yoğunlaşıyor. Harran’ın daha ötesindeki kırsal bir bölgede geçen bu bölümün haritası orjinal oyunun iki katı büyüklüğünde ve ekstralarıyla uğraştığınız zaman ana oyuna 10 saat civarı ekstra bir oynanış süresi ekliyor. Eğer detaylarına inmek isterseniz ana oyunun da 30 -40 saat arası bir oynanış vaad ettiğini not düşelim.

Oyunu oynamadan önce özellikle parkur elementleri oynanış açısından kaygı duymama neden olmuştu. Ancak kontrollerin ne kadar rahat işlenebildiğini görünce ön yargılarım kırıldı, hatta Dead Island’a kıyasla çok daha akıcı bir oynanış ile karşı karşıya kaldığımı söyleyebilirim.

Enhanced Edition’da modeller ve karakterlerin yüz ifadeleri gibi detaylar elden geçirilmiş ve ilk sürüme göre daha başarılı olmuş. Performans olarak da bizi fazla üzmeyen bir oyun. Ancak PC oyuncuları istedikleri frame oranını yakalayamazlarsa draw distance’ı biraz azaltsınlar. Oyunda büyük değişilik yaratmamasına şaşırtıcı derecede frame kazancı sağlayabiliyor.

Yazının başlarında da değindiğim üzere Türkiye’de geçen oyunda Türkçe namına pek bir şey yok. Aksanlı İngilizce ile atmosfer verilmeye çalışılmış ancak işe yaradığını söyleyemem. Onun dışında ses efektleri ve müzikler oldukça başarılı. Zombi istilası, karantinaya alınmış bir bölge, hayatta kalma mücadelesi… Evet çok özgün bir senaryo yok elimizde. Harran da bir yere kadar azizim.

İşte burada oyunun hakkını yiyemem. Gayet keyifli bir oyun; özellikle çoklu oyuncu özelliği de devreye girince – ister diğer oyuncularla yardımlaşın, ister istila edin – oyunun keyfi katlanarak artıyor. Bu durum Dead Island’ın da en vurucu yönlerinden biriydi.

Dying Light: The Following – Enhanced Edition özellikle eski oyunu oynamamış olan oyuncular için kesinlikle edinilmesi gereken nihai sürüm olmuş. Orijinal Dying Light’a sahip olanlar ise görsel ve diğer değişiklikleri ücretsiz güncellemeyle alacak. The Following genişletme paketi ise oyuna bir dönüş yapmak için güzel bir fırsat olabilir.