Rusya’da Son Tango…

Efsane oyun serisi olan Assassin’s Creed serisinin farklı tarzdaki uyarlaması olan Chronicles üçlemesinin son oyunu olan Russia oyunu en sonunda bizlerle buluştu. Önce Çin’de başlayan maceramız daha sonra Hindistan’a ulaşmış ve en son olarak da Rusya’da son bulmuş oluyor. Aslına bakarsanız dünya nüfusunun yarısından fazlasını teşkil eden üç ülkeyi gezmiş oluyoruz. Bu noktadan bakınca yapımcıların akıllıca bir iş yaptığını söyleyebiliriz. Neredeyse devamlı avrupa topraklarında gezdikten sonra farklı mekanlarda dolaşmak bize de iyi geldi aslında tabi 2,5 boyutta. Gezinin son durağı olan Rusya bakalım seriye ne katmış ya da kapanış olarak nasıl bir fiyasko yaratmış.

Oyun ilk açıldığında bizlere kasvetli ve soluk bir atmosfer ile merhaba diyor. Serinin ilk iki oyunundaki o renk paletinden eser olmadığını hemen fark ediyorsunuz. Zaten iklimsel olarak soğuk olan Rusya’nın kaotik atmosferi ile biraz daha soğuğu hissediyorsunuz. Bu noktadan bakınca oyuna pek bir ısınarak başlayamıyorsunuz. Oyunda ana karakterimiz Orelov adından bir suikastçı. Aslına bakarsanız kendi içinde ilgi çekici ve farklı bir hikayesi var oyunun. Ancak ben pek hikayeye ısınamadım. Hatta diğer iki oyunda olmayan karakter arası geçişle bazı noktalarda Anastasia adında bir genç kızı kontrol dahi edebiliyor olmanız oyunun genel çehresini pek değiştirmiyor. Bu açıdan bakıldığında ilgi çekici hikayesi biraz havada kalıyor.

Mini serinin ilk iki oyununu oynamayanlar açısından genel detaylara ve oynanış dinamiklerine pek girmek istemiyorum. Aynı şeyleri duymak sıkıcı olacaktır diğer oyunları oynayanlar için. Bu nedenle seriye ilk başlayanlar için eski oyunların incelemelerine bakmalarını tavsiye edeceğim.  Bu yeni oyunda getirilen yeniliklere biraz değinmek istiyorum. Aslında yeniliklerden ziyade farklı dinamikler desek daha doğru olur. Öncelikle benim görebildiğim kadarıyla Rusya’da serinin diğer oyunlarına nazaran biraz daha agresif bir oynanış sergileyebileceğiz. Yani karakterimizin sahip olduğu tüfek sayesinde daha fazla etkileşime ve öldürme seçeneklerine gireceğiz. Bazı bölümlerde bu tüfeğimizi düşmanı öldürmek yerine bir lambayı patlatarak etrafı karanlık hale getirip sessizce ilerlemek için kullanabilecekken bazen de gizliliği bir kenara bırakıp düşmanları keklik gibi avlayarak da ilerleyebileceğiz. Seçim bazı noktalarda size bırakılmış. Ancak bu tercihler oyundaki puanınızı etkiliyor benden söylemesi.

Aslına bakarsanız serinin genelinde olan bir durum Rusya’da da aynen devam ediyor o da yapay zekanın çok vasat ilerlemesi. Yukarıda da belirttiğim gibi bir lambanın altında duran düşmanı direk tüfekle öldürmek varken önce lambayı patlatmamız sonra gizlice düşmandan sıyrılmamız istenebiliyor. Hadi bu yolda ilerleme oyunculardan istenebilir belki ama benim anlamadığım 10 adım gerisinde durduğumuz düşmanın karşısından tüfekle tepesindeki lambaya sıktığımızda sırf görüş alanında değiliz diye mal mal etrafa bakması ve bizi fark etmemesi nasıl tasarlanabiliyor. Hatta şöyle detaylandırayım. Islığınızı kullanarak düşmanın ilgisini dağıtmanız istenildiğinde ıslığın etki alanını çok geniş ya da dar alan olarak belirleyebiliyoruz. Alt tarafı ıslığımızla bile düşmanın ilgisini gayet geniş alanda etkileyebiliyorken karşısında patlayan tüfeğin sesine görüş alanında değiliz diye bu kadar duyarsız kalmak da ne demek. Oyunlarda fazla mantık aranmaması gerektiğini söyleyebilirsiniz elbette ancak bizden süreli bölümlerde ya da gizlilik bölümlerinde saçma sapan şeyleri başarmamızı isteyen oyunun kendi içerisinde de biraz tutarlılıkları olmalı diye düşünüyorum. Bu detaylar oyunun zorluğunu ve hedef kitlesini belki değiştirecektir. Ancak oynanabilirliği kesinlikle olumlu etkileyecektir.

Oynanış ile ilgili değinilecek daha bir çok konu var elbette ancak genel detaylarda çok fazla bir değişiklik yok. Bir AC oyununda ne bulmak istiyorsanız az çok bünyesinde bulunduruyor. Tabi hepsini platform ortamında deneyimlemek biraz tuhaf oluyor. Hele bir de ortamın kasvetli havası içinizi iyice sıkmayı başarıyor. Oyundaki renk paleti açıkçası Sin City filmini hatırlattı bana. Sadece belli nesnelerin ve bölgelerin renkli yapıda olması ve oyunun genelinin siyah beyaz ve gri tonlarında olması değişik bir tasarım olmuş. Oyundaki müzik ve sesler de döneme ve ortama uyumlu olmuş. Ama çok da kendisine çekmeyi başaramıyor.

Çin, Hindistan ve Rusya derken bir solukta biten 2,5 boyutta AC deneyimi genel olarak bakıldığında farklı oynanış tecrübesi açısından başarılı bir girişim olmuş diyebiliriz. Özellikle Hindistan benim daha çok hoşuma gitti. İncelemeye konu olan Rusya ise iç karartıcı atmosferi ve kendini tekrarlayan ilerleyişi ile bir noktadan sonra sürekliliğini kaybetmeye başlıyor. Açıkçası sonunu getirmekte biraz zorlanıyorsunuz. Genel seri olarak başarılı bir grafik çizen yapıma paket olarak sahip olmak mantıklı bir tercih gibi duruyor. İyi oyunlar…