Los Santos ne denli büyüleyici bir şehirse oyundaki karakterlerimizin hikâyeleri de o denli merak uyandırıcı. Bu nedenle şehrin gizemini keşfetme arzusu karakterlerin hikâyesine odaklanma dürtüsü ile birleşince kusursuz bir kurgu ortaya çıkıyor. Suç yine her zaman olduğu gibi ana olgu. Bu olgunun alt dallarından olan “çalmak” günahı ise başrolde. Zaten hikâyenin açılışı ile birlikte neyin nasıl başlayacağını çok iyi anlatan bir yapımın sizi karşıladığını anlıyorsunuz. Oyunumuz diğer oyunlardan bir nebzede olsa ayrılan bir girizgâhla bizleri karşılıyor. Hareketli ve coşkulu bir soygunun ortasında buluyoruz kendimizi. Önce bir müddet bu soygunu izliyoruz bir müddet sonra ise soygundaki yerimizi alıyoruz. Tabi genel olarak bu aşamada oyunun yenilikçi oynanış dinamikleri de bir tutorial şeklinde bizlere sunuluyor. Bu kısa ve öğretici aşamada ilk gözü çarpan yenilik nişan alma ve karakterler arası geçiş sistemi olarak duruyor. Elbette ki oyunun ilerleyen bölümlerinde birçok yenilik daha sizi karşılıyor ancak ilk belirgin özellikler bunlar. Kolaylaştırılmış nişan alma yardımcısı silahlı çatışmalarda işinizi fazlasıyla kolaylaştırıyor.
 

 
Az önce de belirttiğim gibi başyapıt kalitesinde bir kurgu söz konusu. Karakterlerin hikâyeleri, birbirleri ile bağlantıları, geçmişleri ve duyguları o kadar başarılı bir anlatım ile örülmüş ki, bir oyundan çok daha ötesini hissediyorsunuz. Zaten Rockstar’ın kurgu konusundaki başarısı sus götürmez bir gerçek olarak ortada duruyor. Serinin beşinci oyunu olmasına ve genel olarak aynı temayı işlemesine rağmen her defasında bizleri şaşırtmayı başaran bir kurguyu mükemmel bir anlatımla süsleyerek huzurlarımıza sunması firmanın ve GTA V’in en övünmesi gereken yönü diyebilirim. Michael, Franklin ve Trevor isimlerindeki üç birbirinden alakasız kişilikteki ancak ortak gayeleri aynı olan pis herifleri bir araya getirmek ve o kurguyu mükemmel şekilde sunabilmek herkesin harcı değil. Bu noktada bir eleştirmen olarak şapka çıkarıyorum.
 

 
GTA serisi her zaman oynanış dinamikleri ile gönüllerde taht kurmuştur. Bir araba yarışı oyunundaki adrenalin, bir fps oyunundaki aksiyon ve çatışma, bir açık dünya rpg oyunundaki gelişim ve etkileşim sistemi ve bütün bunların üzerine muhteşem özgürlük hissi. Sanırım GTA denilen leziz yemeğin tarifinde bu malzemeler kullanılıyor. Ancak tüm bunlar kullanıcı dostu oynanış sistemi olmadan bir anlam ifade etmiyor. Yeni oyunumuzda da herşey oyun severlerin beklentileri dâhilinde gerçekleşiyor. Ne daha önceki oyunların alışıla geldik yapısı bozulmaya cüret edilmiş ne de bu yönü üstün körü geçelim dercesine etkisiz kalınmış. Kısacası tadında ve yeterli ölçüde ufak yenilikler serpiştirilmiş. Her şeyden önce oyunun harita yapısı daha göze hoş gelecek derecede sadeleştirilmiş. Ayrıca oyunun olmazsa olmazı olan araba sürüş sistemi ve polis kovalamacaları elden geçirilmiş. Artık araçlar yapılarına çok daha uygun tepki veriyor. Ve aynı zamanda oyunun sürüş sistemi biraz daha hızlandırılmış ve biraz daha spor kullanıma uygun hale getirilmiş. Bazı kovalamacalarda acaba NFS mi oynuyorum diye hissetmedim değil. Polislere de değinmişken geçemeyeceği artık aynasızlar tam anlamıyla başınızın belsaı oluyor. Peşinizi kolay kolay bırakmıyorlar ve genellikle aptal sürüş hataları da yapmıyorlar. Bu gerçekçiliği ve heyecanı katlıyor.