Siyah, beyaz, gri ve kırmızı tonlarında bambaşka bir dünya…

Nowhere Studios tarafından geliştirilen, Türk oyun severler tarafından sabırsızlıkla ve heyecanla beklenen Monochroma nihayet PC’lerimizdeki yerini aldı.  Monochroma da aynı Limbo ve Braid gibi oyunlarda olduğu gibi biz oyuncularını şaşırtan değişik bir görsel tasarım kullanılarak hazırlanmış. Oyun tamamiyle siyah beyaz bir dünyada geçiyor, yönettiğimiz karakterin ve dünyada yaşayan canlıların yüz hatlarınını çok göremiyoruz. İşte sadece bu unsurlar bile Monochroma yu günümüzdeki sıradanlaşmış oyunlardan ayırabiliyor. Peki oyunun güzel olmasını sağlayan unsurlar sadece bunlar mı? Tabii ki de hayır…

Monochroma bir oyun olmaktan çok öte bir sanat şaheseri tadında. Siyah, beyaz, gri ve kırmızı tonlarındaki bu yapıt sizi bambaşka bir dünyaya götürüyor!
 

 
Oyunun konusu fazla sağlam değil. Ne yalan söyleyeyim bende oyunu oynarken konusunu merak ettiğim için oynamadım. Fakat oyun sizi atmosferi ve sesleri ile büyülüyor. Daha fazla oynamak istiyorsunuz. Oyunun konusu çok basit. Monochroma Abi kardeş ilişkisini temel alan bir hikayeye sahip. Oyundaki karakterimize baktığımızda kasketli ve kırmızı atkılı küçük bir çocukla karşılaşıyoruz. Bizden daha küçük olan kardeşimiz koşturarak uçurtma uçuruyor. Kardeşimiz uçurtma uçururken biz de engellerden atlayarak onu takip ediyoruz ve bu sırada da oyunun dinamiklerini öğreniyoruz. O sırada ayağından sakatlanan küçük kardeşimizi hemen sırtımıza alıp yardım ararken dümdüz iki boyutlu bir şekilde yol alıyoruz. Hikaye biraz amaçsız gibi gelse de Monochroma size konuyu tam olarak vermiyor, direk yaşatıyor.  Hikayenin, oyunun başında ve içeriğinde fazla işlenmemiş olması “mekanlar ve olaylara istediğiniz anlamları yüklemekte özgürsünüz” mesajı veriyor. Kimimizin fobilerini, kimimizin içinde yaşadığı soğuk yalnızlık hissini ve Abi kardeş ilişkisini yoğunlaştırılmış bir şekilde tecrübe ediyoruz. İncelemeye detaylara inmeden önce şunu söylemeliyim ki oyun bir hayli kısa. Oyunu rahat 4 – 5 saatte bitecek kadar kısa.
 

 
Oyunun dinamiklerine gelecek olursak, kardeşimizi sırtımızda taşırken oyunun oynanabilirliği de değişiyor. Kardeşimiz sırtımızdayken daha ağırlaşıyor, daha yavaş koşuyor ve daha az yükseğe zıplayabiliyoruz. Eğer yükseğe zıplamamız gerekiyorsa kardeşimizi sırtımızdan indirmemiz gerekiyor. Tabii bunu da istediğimiz her an yapamıyoruz. Kardeşimiz karanlıktan korktuğu için onu sadece ışık gelen yerlerde bırakabiliyoruz. Kardeşimizi ışığa bırakıp, platformu kendi başınıza aşıp tekrar kardeşinizi almak oyunun temel mekaniğini oluşturuyor. Oyunun çok basit bir kontrol sistemi var. Ok tuşları ile karakterimizi yönetiyoruz, Ctrl tuşu ile çevremizdeki eşyalarla etkileşime geçiyoruz. Bu denli basit…