Thief’in hikâye açısından serinin diğer oyunlarındaki gibi çizgisini koruyor. İçerisinde her zamanki gibi fantastik unsurlar da barındıran hikâye oyunun en ilgi çekici taraflarından biri. Üstelik hikayenin işleyici oldukça akıcı denilebilir.. Daha sade bir tarz ile hikâyeyi oyunculara aktarmaya çalışan Eidos Montreal, süslü ara sahnelere gerek duymamış. Bana kalırsa Thief gibi bir oyun için doğru seçim olmuş.

Gelelim oyunun en can alıcı noktasına yani oynanabilirliğe, Serbest dolaşımın verdiği olanaklar sayesinde sokakta yürüyen insanların üzerindeki değerli eşyaları da bir ‘kapkaççı’ edasıyla tabiri caizse yürütebiliyoruz. Şehirde gezerken her ne kadar halk sorun çıkamasa da etraftaki askerler haliyle bütün şehre nam salmış ünlü bir hırsızı gördükleri yerde kovalamaya başlıyorlar. (Garrett o kadar ünlü ki, şehirde sahte Garrett’ler bile görmek mümkün). Oyunun daha sonra değineceğimiz teknik altyapısı nedeniyle şehir çeşitli bölümlere ayrılmış, adlandırılmış ve aralara yüklemeler eklenmiş. Böylece, oyunda ilerledikçe şehrin her köşesi gittikçe daha tanıdık hale geliyor.
 

 
Açık dünya yapısıyla bizi karşılayan Thief’te ister görevden göreve koşabilir, istersek de açık dünya içerisinde uygun olan evleri ve sokakta gezen insanları soyabiliriz. Tabii Thief’in öyle uçsuz bucaksız bir açık dünyası yok. Sınırlı ve Thief için yeterli diyebileceğimiz bu açık dünya, pek çok açık dünya oyunu için yetersiz bir alan olarak görülebilir. Fakat Thief’teki açık dünya bizim için bir amaç değil araç. Yani ana görevlere giderken kullandığımız bir güzergah olmaktan öteye gidemiyor. Bu eskiden beri böyle süregeldiği için yeni Thief’te de bu durumu yadırgamadım. Her ne kadar yan görevler ile bu durum toparlanmaya çalışılsa da sık sık karşılaşacağınız yükleme ekranları ve hep aynı gardiyanların aynı yerlerde gözcülük yapması ve sizin hep bunları geçmek zorunda kalmanız, açık dünyada gezme isteğinizi azaltıyor.

Thief yaptığımız tercihlere göre şekillendiği gibi, yankesicilik yaptığın karakterler ve düşmanlar, haritadan haberdarlar. Nereye saklanabileceğini biliyorlar. Focus ( Odaklanma modu ) Garret’in, tırmanabilecek boruları, söndürülebilecek mumları doğrudan görebilmesini sağlarken, sorunsuz bir yankesicilik içinde zamanı Bu yetenek, oyunun ilerleyen bölümlerinde geliştirilebiliyor.
 

 
Oyunun grafiklerine gelecek olursak Görsel olarak Thief hem şimdiki nesil konsollara çıkan hem de yeni nesil konsollara çıkacak bir oyun olduğu için grafik olarak büyük bir gelişim geçirmiş. Tarz ve konsept olarak sizi moda sokan bir grafik anlayışına hakim olsada. Ancak kaplama kalitesi bakımından maalesef sınıfı geçemiyor. Eidos Montreal, Thief’i Unreal Engine 3 grafik motoru ile geliştirdiği için görsel anlamda istenilen seviyelere ulaşılmamış gibi duruyor.

Grafik ve oynanış ile ilgili bu kadar bahsettikten sonra sıra geldi ses ve müziklere. Thief serisinde özellikle Thief: Deadly Shadows oyunuyla birlikte gayet başarılı müzikler ortaya çıkmıştı. Thief’de en az onlar kadar iyi, dikkat çeken ve dinlenesi parçalar var. Ses efektlerinde ise bana göre seride en iyi iş çıkaran oyun diyebiliriz.

Günümüzde artık çoğu oyunu bitirmek yalnızca birkaç saat sürer oldu. Neyse ki Thief serisi, yapımcısı dahi değişse, uzun oynanış süresiyle oyuncuların yüzünü güldürmeyi başarıyor. Thief’de ana hikâyeyi bitirmeniz, elbette ki oynayış şeklinize de bağlı olarak, 10 saati buluyor. Son olarak Thief serinin hayranlarını için oynanası bir oyun olsa da seri ile yeni tanışacaklara çok fazla bir şey sunmuyor.
 
Advertorial :
 

Playstore‘un Thief sayfasına buradan ulaşabilirsiniz.