Oyunda karakterler üzerine yapılan ufak geliştirmelerden düşmanlarımız nasibini alamamış. Biz ne kadar gelişmiş isek onlar da bir o kadar mental olarak gerilemiş. Gerçekten yapay zeka bakımından oyunun sıkıntıları gözle görülür derecede can sıkıyor. Özellikle siper alma sisteminin oldukça önemli olduğu bir oyunda siperden çıkmadan 3 düşmanı indirebilmek oyundan alınan keyfi bozuyor. Bu arada siper alma sistemi demişken bu kısımda da bazı yenilikler mevcut. Ancak pek olumlu yenilikler diyemeyeceğim. Tek güzel yönü siper almanın oldukça estetik bir hale gelmiş olmasıdır.
 

 
The Devil’s Cartel hikaye anlamında pek bir şey anlatmadığı için oyunun hikaye kısmını bir solukta bitirebiliyorsunuz. Peki o zaman oyunun çoklu oyuncu modları nasıl derseniz kısaca cevabım vasat olacaktır. Açıkçası çok daha etkili ve başarılı bir tasarımlar oldukça kaliteli bir çoklu oyuncu deneyimi yaşatılabilirmiş. Ancak EA’nın daha önemli projeleri var herhalde ki Army f Two’ya sıra gelmemiş.

Oyunun teknik yönlerine gelecek olursak bu açıdan bakıldığında ortalama bir yapım olduğu görülebiliyor. Görsel olarak mekan tasarımlarının farklılıkları olumlu olsa da karakter modellemeleri ve çevre etkileşimi ortalamanın altında. Teknik bakımdan oyunun en başarılı yönü sesleri olmuş diyebilirim. Silahınıza bağlı olarak oldukça farklı şekilde değişen mermi sesleri ve başarılı seslendirmeler sizi havaya sokmayı başarıyor.
 

 
Sonuç olarak klişe bir hikayeyi sıradan bir şekilde yorumlayan bir yapım ile karşı karşıyayız. Serinin gelişimi açısından bakıldığında ilerlemeden söz etmek çok zor. Ancak yine de aksiyon tutkunlarının koleksiyonunda bulunması gereken bir yapım diyebilirim. Co-op desteğinin olması belki de oyunun en büyük artısı olmuş…