Warfighter nişan almanın yanı sıra siper alma olgusunu da aşırı derecede işliyor. Oyun boyunca siper almadan ilerlemek ölüme davetiye çıkarmak anlamına geliyor. Nasıl ki siz uzak mesafelerde bulunan askerleri siperden pusuya yatarak indirebiliyorsanız onlarda sizi açık alana çıktığınızda keklik gibi avlıyorlar. Yapay zeka konusunda bazı hatalar dışında oyun genel olarak başarılı. Oynanış boyunca farklı görevler üstleniyorsunuz. Özellikle keskin nişancı sınıfındayken gerçekleştirilen görevler çok zevkli. Ancak oyun boyunca ilerleyişin daha önceden tasarlanmış alanlar ve sahneler üzerine kurulu olması gerçekçiliği fena halde baltalıyor. Artık günümüz fps oyuncuları açısından isyan ettirecek derecede fazla kurgulanmış sahneler söz konusu. Yani bir şeyi oyunun istediği şekilde ve istediği yoldan yapmazsanız oyun sizi cezalandırıyor. Bu sistemin çağlar öncesinde kalmış olması gerekmiyor muydu?
 

 
Oyunun çoklu oyuncu modları klasikleşen fps oyunları gibi. Oyunda seçebileceğiniz on farklı ülke ve bu ülkelere ait on iki farklı özel birlik bulunuyor. Bu birlikler dünyanın en elit asker grupları. Siz bunlardan birini seçiyorsunuz ve dünya listesinde üst sıralara çıkmaya çalışıyorsunuz. Oyunun bu bölümü tıpkı genel oyun gibi aşırı milliyetçi bir şekilde ve tek düze tasarlanmış. Haritalar oldukça karmaşık ve ilerleyiş ana oyundaki gibi çizgisel.
 

 
Genel olarak bakıldığında Warfighter ne inceleme puanlarındaki kadar vasatın altında bir oyun ne de mükemmel denilecek kadar başarılı bir oyun. Bu skalanın ortasında duruyor. Tabi ki bunun en büyük nedeni büyük bir yenilik vaadiyle piyasaya çıkması ama aynı pilavın fazla su katılmış hali olması. Yenilikçilik açısından fazla bir şey veremeyen yapım hikaye kurgusu bakımından sınıfta kalsa da grafikler, sesler ve ambiyans bakımından durumu kotarıyor.