Alan, yazdığı gerilim öykülerinin ve küçüklükten gelen bilinç altındaki karanlık korkusunun etkisi altındadır. Bu nedenle Bright Falls da işler çığırından çıkmıştır. Garip siluetli halisülasyonlar görmekte ve adeta zihnini kontrol edememektedir. Burada tek yardımcısı ışıktır. Karanlığın içinde gördüğü bu bulanık görüntüler aslında dolaştığı çevrenin ve kasabanın sakinleri gibi görünmektedir. Ancak zihninin oluşturduğu etki ile görüntüleri flulaşmakta ve bu karakterlerin saldırısına uğramaktadır. Ancak bu halisülasyonlar ışıkta yok olmakta ve Alan’a saldıran kişiler yanımızda taşıdığımız olmazsa olmaz yardımcımız el fenerinin ışığında belirginleşmekte ve etkisizleşmektedirler. Oyun boyunca amacımız, bir yerlerden bir yerlere gitmek ve yol boyunca karşılaştığımız bu düşmanları el fenerinin ışığı ile sersemletip silahımız ile öldürmek diyebilirim. Ancak bu kadar tek düze bir oynanış sistemi o kadar mükemmel bir hikaye kurgusu ve atmosfer etkisi ile sunulmakta ki, oyun boyunca tüm bu olayların neden kaynaklandığını ve sevdiğimiz insanın başına neler geldiğini araştırmanın heyecanı ile oynanıştaki monotonluğu hissedemiyorsunuz bile. Ancak şunu da belirtmek gerek, sonuçta bir uyarlama oyunu olan ve orijinalinde bir Xbox 36 oyunu olan Alan Wake’in kontrollerine ve kamera açılarına alışmanız biraz zaman alabilir.
 

 
Gelelim oyunun başarılı olan bir diğer yönüne. Aslında iki yönüne ilki, Alan Wake tartışmasız grafik olarak en başarılı pc uyarlama oyunlarında biri diyebilirim. Bu konuda beklentilerim daha düşük bir grafik performansı olan bir oyun olacağı yönündeydi. Ancak geliştiriciler beni utandırdı. Mekanın tüm atmosferini mükemmele yakın bir performansla sunan Alan Wake, grafik olarak bizden çok yüksek puanlar almayı sonuna kadar hak ediyor. Özellikle yüksek bir tepeye çıktığınızda dolunay manzarası eşliğinde Bright Falls gölünü seyretmenizi tavsiye ederim. Ayrıca karakter modellemelerinde de mükemmele yakın bir başarı söz konusu. Alan Wake’in takdir edeceğim diğer yönü ise ses ve müziklerdeki başarı. Gerçekten psikolojik bir gerilim oyunundan beklediğiniz tüm ses ve müzik öğelerine sahip olan oyun bu alandan da iyi puanlar alacak. Peki hiç mi kötü tarafı yok? Elbette ki var, bu da yukarıda da belirttiğim gibi kontrollerde yaşanan sıkıntı. Ayrıca multiplayer olmayan bir oyuna göre biraz kısa sayılabilecek senaryosunu da sayabilirim. Gerçi The Signal ve The Writer adında iki adet ek bölüm de olmasına rağmen oyunun hiç bitmemesini istediğimden dolayı da böyle düşünüyor olabilirim:)
 

 
Başarılı bir yazarın içinde bulunduğu psikolojik yanılsamaları ve gerilim ortamını çok başarılı bir şekilde sunan Alan Wake, Xbox versiyonunu oynamama rağmen beni adeta bir kez daha derinden etkiledi. Açıkçası tüm içtenliğimle şunu söyleyebilirim ki daha önce Xbox 360 versiyonunu oynayanların bile mutlaka oynaması gerek. Hiç Alan Wake oynamayanların ise kesinlikle ama kesinlikle oynaması gerek. Son olarak ışığınız bol olsun:)